Ateny
Dafni – monastyr przy Świętej Drodze
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Natura i obce wojska
Rok 1821 ? rok wybuchu greckiej rewolucji o niepodległość, był początkiem końca klasztoru Dafni. Został przez Turków spalony. Mnisi opuścili go na zawsze. Wiek XIX przyniósł jego definitywny upadek jako miejsca religijnego; w latach 1838-1839 był garnizonem bawarskich żołnierzy kontrolujących wjazd do Aten, potem batalionu Francuzów, chroniącego Ateny przed zagrażającą miastu epidemią cholery, w latach 1883-1885 w mnisich celach funkcjonował szpital psychiatryczny. Dopełnieniem absolutnej, wręcz absurdalnej degradacji tego wyjątkowego miejsca było przeznaczenie klasztoru na dom pasterski, w 1887 r. Trzęsienia ziemi w latach 1886, 1889 i 1894 spowodowały liczne uszkodzenia obiektu, m.in. pęknięcia w czasze kopuły powodujące utratę dużej części mozaiki Pantokratora.
Pseudonaukowi grabieżcy
Dla dopełnienia wszelkich XIX-wiecznych nieszczęść Dafni, warto w tym miejscu pokusić się o dygresję dotyczącą grabieżczej wizyty w klasztorze Thomasa Bruce (7 hrabia Elgin), w 1805 r. Wywiózł z klasztoru jońskie kolumny, pochodzące z sanktuarium Apollina Dafnejskiego. Pozostała jedna, wbudowana od początku w portyk klasztoru. Hrabia Elgin jest znany jako postać negatywna (to on barbarzyńsko, za pomocą łomów, pił i materiałów wybuchowych, wyrwał marmury z ateńskiego Partenonu). Jego rabunkowa działalność określona została ?elginizmem? (z jęz. fr. elginisme).
Na liście UNESCO
Pod koniec wieku zajęły się klasztorem Dafni ? lepiej lub gorzej ? zespoły archeologów. Po stu latach, w 1990 r. klasztor w Dafni został zrehabilitowany; ze względu na doskonałą konstrukcję średniego okresu religijnej architektury bizantyjskiej, a przede wszystkim z uwagi na unikalny wystrój mozaikowy ?złotego wieku Bizancjum?, wpisany został na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO ? wraz z klasztorami Hosios Loukas w Beocji i Nea Moni na wyspie Chios, prezentującymi podobne wartości artystyczne i kulturowe. Jest obiektem muzealnym.
Święta droga
* Iera Odos istnieje, biegnie szlakiem drogi starożytnej. Po tysiącleciach ? co oczywiste ? nie przypomina tego pielgrzymiego traktu. Ma swój początek na ulicy Pireos graniczącej od zachodu z cmentarzem Keramikos, przecina podateńskie gminy – Egaleo i Haidari (Chaidari), a po około dziesięciu kilometrach łączy się z Leof. Athinon, tranzytową, ruchliwą autostradą, która przejęła dalszy odcinek Świętej Drogi, aż do Eleusis. Autentyczny, starożytny fragment Iera Odos został odsłonięty w 2007 r. podczas rozbudowy metra ateńskiego, przy placu Estavromenou (stacja Egaleo, linia niebieska).
Warto wiedzieć
* Zwiedzanie klasztoru jest nieodpłatne. Uwaga: otwarte jest tylko we wtorki i piątki, w godzinach 8-15.Adres klasztoru to Leof. Athinon, tuż za połączeniem z Iera Odos.
* Jak dojechać? Ja wybrałam wariant metrem ? linia niebieska do stacji Agia Marina (końcowa) i dalej autobusem nr 811. Wystarczy zapytać kierowcę o ?monastyr? (z akcentem na ostatniej sylabie!) Dafni.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz