Bassano del Grappa
Gdzie swe wody Brenta toczy
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Bassano del Grappa to trochę ponad 40-tysięczne miasto na północnym wschodzie Włoch, administracyjnie w regionie Veneto i w prowincji Vicenza.
Usadowiło się niemal w geograficznym sercu Wenecji Euganejskiej, w rejonie styku trzech przynależnych jej prowincji, bezpośrednio przy południowej krawędzi Alp. A konkretnie u podnóża Prealp Weneckich, pod Altopiano di Asiago i Monte Grappa. Leży nad rzeką Brenta, w punkcie gdzie opuszcza ona Canale di Brenta inaczej Val Brenta i uwolniwszy się od gór a utrzymując południowy azymut swobodnie wstępuje na nizinną równię wenecką (by pokonawszy 174 km ujść pod Chioggią do Golfo di Venezia).
Na Południe
Dzieje miasta ściśle sprzęgnięte są z możnym w średnich wiekach feudalnym rodem Ezzelini (Ecelini, Da Romano). Był on jak się sądzi germańskich korzeni. Nie jest atoli znany moment jego migracji na Półwysep. Jeden z kronikarzy, Rolandino da Padova, twierdzi, iż pierwszy jego reprezentant, Ecelo, pociągnął na Południe w 1036 roku jako cesarski żołnierz Konrada II Salickiego. Definiował on siebie da Onara e da Romano. Zatem przy pomocy dwóch strategicznych lokalizacji gdzieś u zbiegu Treviso, Vicenzy i Padwy. Istotniejsze było tutaj naturalnie ufortyfikowane Romano tuż na północny wschód od Bassano. Dawało bowiem sposobność kontrolowania alpejskiego tranzytu z Niemiec do Włoch. Dzięki temu feudałowie spod Bassano szybko rośli na randze obejmując swą aktywnością polityczną coraz dalsze obszary.
Zięć Świętego Cesarza Rzymskiego
Do średniowiecznej historii Włoch mocno i na trwałe wszedł zwłaszcza Ezzelino III da Romano. Urodzony w Onara w 1194 roku, najpotężniejszy i najsławniejszy z rodu, a ponoć też szczególnie brutalny i okrutny, subordynował sobie w różnych okresach spore połacie włoskiego Północo-Wschodu. Były wśród nich Trento i Belluno, Vicenza i Verona, Padova i Brescia. W ówczesnym konflikcie cesarza z papieżem oraz gwelfickimi komunami północnowłoskimi Ezzelino pierwotnie sympatyzował z Ligą Lombardzką, tą drugą, odtworzoną 1226 dla obrony przed Fryderykiem II Hohenstaufem (Federico II di Svevia). Potem aliści zmienił barwy stając się gibelinem i aliantem imperatora.
Sojusz ów wzmocnił poprzez małżeństwo z córką Fryderyka (Selvaggia di Staufen). Ceremonia zaślubin cesarskiej trzynastolatki odbyła się 23 maja 1238 roku w dzień Zesłania Ducha Świętego w werońskiej Chiesa di San Zeno. Da Romano nie był rzecz jasna jedynym na ziemi włoskiej adherentem Fryderyka. Świętemu Cesarzowi Rzymskiemu a przy tym władcy Regno di Sicilia, w średniowieczu królestwa niezwykle prestiżowego, dodatkowo osobowości wyraźnie górującej nad współczesnymi, bo nie tylko polityka i wojownika ale też w jakimś sensie intelektualisty, nie było oczywiście trudno znaleźć sobie we Włoszech sprzymierzeńców. Sieć zwolenników Fryderyka gęsto oplatała więc cały Półwysep, zaś do ich grona zaliczali się nie tylko, co zrozumiałe samo przez się, wielcy feudałowie jako zadeklarowani przeciwnicy komun miejskich, lecz i niektóre miasta.
Pokusił się o Mediolan
Śmierć Hohenstaufa końcem 1250 roku nie implikowała końca dla Ezzelino. Nie poniechał on walki z papieżem kontynuowanej wraz z innymi gibelinami. Oskarżony o gwałty i herezję został w 1254 roku ekskomunikowany przez Ojca Świętego. Zaś w marcu 1256 roku arcybiskup Rawenny powierzył seniorowi Ferrary (Azzo VII d’Este) misję zorganizowania swego rodzaju krucjaty przeciwko Ezzelino. Siłom gwelficko-papieskim udało się w 1256 roku wydobyć Padwę spod władzy Ezzelino, mimo to daleko było jeszcze do pokonania feudała, który w 1258 roku opanował Brescię, a następnie, w ramach szerokiej ofensywy gibelińskiej w Lombardii i Veneto, przekroczywszy międzyrzecze Oglio?Adda, rzucił się 1259 na miasto Monza jako wstęp do opanowania Mediolanu. Atak ten przyniósł mu klęskę.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz