Bassano del Grappa
Gdzie swe wody Brenta toczy
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
W stoczonej 16 września 1259 roku na wschód od Mediolanu bitwie pod Cassano d’Adda wojska Lega Guelfa rozgromiły oddziały ezzelińskie. Sam zaś Ezzelino zraniony strzałą uległ pojmaniu podczas ucieczki w okolicach Bergamo, po czym odstawiono go na Rocca di Soncino (17 km na północny wschód od Cremy). Tam też, jedenaście dni później, 27 września 1259 roku, w wieku 65 lat, wyzionął ducha. Dokładne okoliczności śmierci Ezzelino pokrywa mrok ciemności. Jego młodszy o dwa lata brat i polityczny kooperant, Alberico da Romano, został przez zwycięzców po dziesięciu miesiącach dosięgnięty na swym zamku San Zenone i razem z najbliższymi zgładzony w sierpniu 1260 roku dla pokazania, iż barbaria to wspólna cecha całego rodu Ezzelini.
Z samego piekła
Jak już wspomniano Ezzelino miał być człowiekiem nadzwyczaj brutalnym i srogim, wyjątkowo okrutnym i strasznym, co oddają takie jego przydomki jak il Terribile czy il Tiranno. Owa ponadnormatywna okrutność stanowi jednak w dużym stopniu efekt późniejszej literackiej fantazji widzącej w Ezzelino prototyp samowolnego tyrana. Wskazywano przy tym już nie tylko na teutońską genealogię rodu ale podejrzewano feudała o pochodzenie wprost od jakiegoś demona zła. Dla przykładu Dante Alighieri w swej Divina Commedia lokuje Ezzelino w piekle pławiącego się tam w morzu krwi.
Nie od gorzałki
Samo Bassano słynie między innymi z wyrobu grappy. Aczkolwiek dopełnienie nazwy miasta wywodzi się nie od owego trunku lecz od sąsiedniego Massiccio del Grappa z mierzącą 1775 m tego samego imienia jego kulminacją. Podczas Wielkiej Wojny toczyli tam Włosi zacięte walki obronne z wojskami Państw Centralnych próbującymi po przełamaniu linii frontu pod Caporetto wedrzeć się w głąb Italii. Dla upamiętnienia tego przemianowano 1928 miasto z Bassano Veneto na Bassano del Grappa. Nazwa miasta znaczy tyle co miejsce dolne czy niżne, w sensie ulokowania u podnóża czegoś, tutaj nadmienionego masywu górskiego.
Most na rzece Brenta
Jako symbol miasta służy Ponte Vecchio. Przerzucony nad Brentą piękny zadaszony Stary Most jest konstrukcją drewnianą powstałą w XVI wieku (proj. Andrea Palladio). Przy końcu drugiej wojny światowej most uległ zniszczeniu (17 II 1945). Wiernie odbudowany 1947-48 w dużym stopniu przez włoskich jegrów górskich, stąd też jego druga nazwa Ponte degli Alpini, został uroczyście przywrócony do użytku w obecności premiera Alcide De Gasperi.
Dodaj komentarz