Chojnice
Na krańcach Pomorza
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Żaden z wytrawnych krajoznawców eksplorujących Pomorze Gdańskie nie powinien ominąć Chojnic. To ładne tudzież po zachodniopolsku schludne miasto, średniej wielkości z równo czterdziestoma tysiącami mieszkańców.
Usytuowane jest na południowych peryferiach regionu, około 120 km od stolicy województwa pomorskiego, a 80 km od współstolicy województwa kujawsko-pomorskiego. Od strony historyczno-krajoznawczej może poszczycić się dobrze zachowanym starym układem urbanistycznym z obszernym upstrzonym kolorowymi kamieniczkami rynkiem oraz mnóstwem zabytków architektury, w tym monumentalnym budynkiem kościoła farnego wzniesionym w latach 1340-60 z czerwonej cegły w stylu gotyku pomorskiego (bazylika mniejsza od 1993).
Brama Pomorza
Chojnice, w kronikach Jana Długosza określane Kluczem i Bramą Pomorza, należą do najstarszych miast w tej części Polski. Do rozwoju osady, powstałej już we wczesnych wiekach średnich, przyczyniła się korzystna lokalizacja na skrzyżowaniu handlowych dróg wiodących nad Bałtyk. Przyszłe miasto zajęło punkt z natury obronny, na przesmyku pomiędzy dwoma dziś już nie istniejącymi jeziorami, od północy i południa chroniony wodą. Nie dziwi przeto, iż za rządów krzyżackich, uzyskawszy prawa miejskie, stało się ważną twierdzą mającą strzec traktu z Brandenburgii do Malborka, stolicy zakonnego państwa.
W zmaganiach z Krzyżakami
Jako silne ogniwo w militarnym systemie krzyżackim otoczono Chojnice w XIV wieku rzędem masywnych murów z ponad dwudziestoma basztami i trzema bramami wjazdowymi, zaś od strony lądu chronił je podwójny ciąg fos. Spore fragmenty urządzeń obronnych (Kamienny Pierścień) przetrwały do dziś, między nimi baszty Wronia i Kurza Stopa, Szewska i Więzienna, a nade wszystko ? potężnych rozmiarów kwadratowa i pięciokondygnacyjna Brama Człuchowska (Muzeum Historyczno-Etnograficzne). Tak świetnie ufortyfikowane miejsce odegrało oczywista adekwatną sobie wielką rolę w dobie toczonej na tych terenach wojny trzynastoletniej (1454?66). W początkach owych ciężkich i żmudnych zmagań z Zakonem, we wrześniu 1454 roku, niekarne i niesforne, a na dodatek źle dowodzone pospolite ruszenie polskie doznało pod murami miasta, mimo liczebnej przewagi, miażdżącej i wręcz bezprzykładnej w dziejach stosunków polsko-krzyżackich klęski. Po stronie polskiej zginęło w bitwie kilka tysięcy wojów, podczas panicznej ucieczki multum uległo stratowaniu lub utonęło na przyległych bagnach, kwiat rycerstwa polskiego trafił do niewoli, przepadł tabor z obwoźną kancelarią królewską, wreszcie sam król Kazimierz Jagiellończyk, osobiście biorący udział w bitwie, ledwo uszedł z życiem. Z kolei jesienią 1466 roku, niemal dokładnie dwanaście lat po sromotnej klęsce, Chojnice, podówczas ostatni punkt oporu Krzyżaków na Pomorzu, po blisko dwumiesięcznym oblężeniu poddały się Polsce. W kapitulacji Konitz, które rzec można otwierały i zamykały przewlekłą wojnę, jej współcześni dopatrywali się czegoś zgoła symbolicznego.
Nad jezioro Charzykowskie
Miasto z głową tura w herbie, choć historycznie i krajoznawczo bez dwóch zdań warte zwiedzenia, turystycznie jednak funkcjonuje zasadniczo w charakterze bazy wypadowej nad okoliczne jeziora Pojezierza Południowopomorskiego. Zaraz oto za Chojnicami rozlewa swe wody okazałe Jezioro Charzykowskie (Łukomie). Przy powierzchni 13,6 km kw. jest ono głównym jeziorem okolicznej Równiny Charzykowskiej. Malownicze o dość rozwiniętej linii brzegowej, z przewężeniem pośrodku, w przewadze otoczone lasem, oferuje Łukomie doskonałe warunki do uprawiania rozmaitych sportów wodnych.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz