Rovaniemi
Chrapanie świętego Mikołaja
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Zatrzymujemy się nad samą wodą. Z okien panorama miasta. Do północy jemy kolację i rozmawiamy. Obserwujemy ruch na rzece – normalnie, co jakiś czas przemknie jakiś wyczynowy kajak albo gospodarska motorówka ale około północy jesteśmy świadkami dziwnego poruszenia: dwie duże łodzie z kilkunastoma umundurowanymi w jednakowe kamizelki osobami na każdej płyną w świat. Na każdej – flaga państwowa. Regaty ratowników-ochotników… Za jakiś czas są z powrotem. Ciekawe, co to było. Niestety, nie chce na dobre się ściemnić, choć słońca nie widać.
Do Mikołaja jedziemy następnego dnia autobusem. Idziemy na dworzec – zapomniana już u nas instytucja. W poczekalni bujane zabawki dla dzieci, schludne ławeczki i sklepik z prasą i słodyczami. W kasie (–) panienka poinformowała nas, że bilety kupuje się u kierowcy. Do dziś nie wiem co robiła. Świetliczanka…
Autobus jest punktualny co do sekundy. Zanim zaczniemy pławić się w rozkoszach tego miejsca trzeba się posilić. Jest bar. Aluminiowe tace, dwa dania do wyboru – jemy. Ceny – jak na Finlandię całkiem rozsądne – tylko dwa razy więcej niż u nas. W smaku też obleci. No to czas na zwiedzanie. Pamiątki, pamiątki, pamiątki. Trochę normalnej w takich miejscach tandety ale są i sympatyczne akcenty. Kupujemy jakieś drobiazgi – ja portfel ze skóry renifera. Zadziwiające – jest miękka i cienka, jak na rękawiczki, ale podobno bardzo mocna. Zobaczymy.
Teraz do muzeum św. Mikołaja. Po drodze na placu znajdujemy „w podłodze” ułożoną z ciemniejszych kamieni ukośną krechę. To to. Znaczy – koło polarne. Natychmiast kojarzy mi się Przyprawa do Bieguna Północnego. Czujemy coś z ducha Wielkich Zdobywców. Tańczymy zaimprowizowany radosny i dostojny zarazem Taniec Koła Podbiegunowego. Wychodzi nam bardzo pięknie – zaśmiewamy się do łez. Ale nas zaniosło…
No dobra – muzeum. I – skucha. Trafiamy na Santa Official Sleeping Hours. Mikołaja nie ma, tylko z głośników dobiega chrapanie. „Chłopcy są trochę zawiedzione”. Na pocieszenie oglądamy wystawę zdjęć – kto się fotografował z Mikołajem: od Spice Girls przez Mela Gibsona do Myszki Miki, brakuje tylko Mieczysława Fogga. No i Kuźmicza, ale on tu na pewno był, tylko jak zwykle zabrał zdjęcie.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
Komentarze: 1
Dodaj komentarz
Kamperem na Nordkapp
Droga pachnie północną przygodą. Liche roślinki walczące z klimatem. Surowa północ. Bezludzie? – o wyprawie na kraniec Europy opowiada Jacek Michałowski.
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Zupełnie nie przejmowałabym się tymi znajomymi, którzy spoglądali… Też tam była, nie podobało mi się. Ale widziałam, już wiem. Już wiem, że drugi raz nie ma powodu się tam zatrzymywać. Św. Mikołaj z Rovaniemi należy do kręgu kulturowego Kaczora Donalda i Myszki Miki. I niech sobie należy. A że znajduje wielu kupców? Znaczy, towar potrzebny. A sądząc po liczbie kupców – bardzo potrzebny. Tam można zobaczyć to bardzo dokładnie. I po to warto się zatrzymać. Raz.