Cremona
W sercu Niziny Padańskiej
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
W epoce zmagań gwelfów i gibelinów miasto, choć jak inne północnowłoskie rozdarte w swych politycznych sympatiach, zasadniczo plasowało się w obozie procesarskim. Zainicjowane w 1232 roku przymierze Cremony z Fryderykiem II Hohenstaufem, wzorem swego imiennika próbującym narzucić swą wolę północnej Italii, doprowadziło do wspólnego zwycięstwa aliantów nad wojskami Ligi Lombardzkiej w 1237 roku (Battaglia di Cortenuova).
Z kolei bitwa pod Parmą 18 lutego 1248 roku przyniosła gibelinom ciężką porażkę z masą kremończyków dostałych się do niewoli. Wkrótce jednak Cremona wzięła rewanż zdobywając i niszcząc Parmę (na pamiątkę poniżenia rywala trzymano przez stulecia ściągnięte z parmeńczyków spodnie zwisające ze stropu kościoła katedralnego). Ostateczny 1266 upadek Hohenstaufów oznaczał odsunięcie gibelinów od władzy w mieście.
Signoria miejska
Pięć lat później ustaliła się polityczna pozycja Capitano del Popolo (1271 r.). A po kolejnych pięciu latach kremońska komuna miejska przybrała postać signorii miejskiej (Signoria dei Cavalcab’ w latach 1276-1322; z przerwami 1311-13). W tym okresie aktywnie prowadzona była w mieście inwestycyjna działalność budowlana. W nizinnej zaś okolicy założono nowe osiedla rolnicze oraz stworzono modelową siatkę kanałów irygacyjnych. Rok 1322 to wkroczenie na scenę polityczną potężnej rodziny Visconti w osobie Galeazzo I Visconti (Signore di Milano 1322-28). Kształtowała ona historię miasta przez następne półtora stulecia.
Jej signoria cittadina była urozmaicana rządami Ludwika IV Bawarskiego, cesarza rzymskiego w latach 1328-47, oraz Jana Luksemburskiego, króla Czech 1311-46 (a także tytularnego króla Polski w latach 1311-35). W 1403 roku na krótko powrócił do władzy ród Cavalcab’. Dnia 25 lipca 1406 roku kondotier Cabrino Fondulo, dowódca wojsk u Ugolino Cavalcab’, zabił swego zwierzchnika wraz ze wszystkimi męskimi członkami jego rodziny. Przejąwszy kontrolę nad miastem nie był jednakże w stanie nim kierować i zaspokoiwszy się odpowiednią gratyfikacją finansową oddał je Filipowi Marii Visconti.
Dzielić losy Mediolanu
Tym sposobem Cremona weszła w skład przerodzonego z signorii w 1395 roku Ducato di Milano. W losach księstwa będzie partycypowała już do końca jego istnienia. Pod mediolańskimi rządami wpierw rodu Visconti a potem Sforza miasto wciąż intensywnie doświadczało wszechstronnego rozwoju i ekonomicznego i kulturalnego. W 1441 roku Cremona przypadła jako posag Bianki Marii Visconti, naturalnej (nieślubnej lecz potem prawnie uznanej) córki Filipa Marii Visconti, ostatniego księcia Mediolanu z dynastii Visconti, dla kondotiera Franciszka Sforzy.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz