Erice
Duomo – neogotycki klejnot Sycylii
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
To bardzo charakterystyczny dla budynku element. Portal nazwany Gibbena, udekorowany ornamentem stylu gotyckiego chiaromonte** ukryty jest za portykiem z 1426 r. Przebywali w nim penitenci, którzy nie mogli wejść do wnętrza kościoła przed zakończeniem pokuty. Prowadzi do niego owal schodów z połowy XVI w. Ponad portykiem przykuwa uwagę piękne okno rozetowe, umieszczone między dwoma okulusami. Rozeta dodała fasadzie wdzięku i lekkości. Jest motywem architektonicznym wprowadzonym współcześnie, w latach 50. XX w.
Odbudowa po katastrofie
W ciągu 500. lat istnienia katedra była wielokrotnie przebudowywana. Niektóre modernizacje zagroziły stabilności budynku. I stało się – w 1853 r. zawalił się dach kościoła. Planowany remont przeistoczył się w istocie w odbudowę świątyni, podjętą natychmiast po katastrofie. Trwała dwanaście lat pod mecenatem dworu królewskiego w Neapolu – wszak katedra w Erice była królewską fundacją. Rekonstrukcja z zachowaniem uratowanego wyposażenia, naznaczona została neogotyckimi wzorami neapolitańskiego architekta Dominici i wykonana pod kierunkiem architekta Fra 'Francesco La Rocca.
Powszechnie uważa się, że to właśnie w katedrze w Erice sztuka neogotycka osiągnęła najpełniejszy i najpiękniejszy wyraz, a arcydziełem dekoracji neogotyckiej, z którego przemawia duch geniuszu artystycznego jest sklepienie kościoła. Dzięki zainstalowanej w 2013 r. iluminacji można podziwiać nasycone zmieniającymi się barwami sklepienie, jak w pokazie slajdów, jak w świetlnym spektaklu. Stiukowa dekoracja sklepienia jest sprzężeniem linii neogotyckich z motywami mauretańskimi, ale też – i to widać w wypełnieniach – z koronkarstwem, z tradycją ozdabiania domów i kościołów koronką.
Wiele skarbów we wnętrzu
Wnętrze kościoła położone planie krzyża łacińskiego podzielone jest na trzy nawy, których skrzyżowanie z transeptem otwiera się na kaplicę z ogromnym marmurowym ołtarzem. Dzieło Guliano Mancino wykonane zostało w 1513 r. W centralnej niszy umieszczona jest rzeźba siedzącej Dziewicy z Dzieciątkiem. Towarzyszą jej w niszach obok święci Piotr, Jan Chrzciciel, Paweł i Julian. W panelach powyżej i poniżej umieszczone zostały sceny z życia, męki i zmartwychwstania Jezusa.
Kaplice prawej i lewej nawy uległy w trakcie remontu istotnym zmianom. Warto zwrócić uwagę na znajdujące się w nich skarby: kamienne chrzcielnice, obrazy i rzeźby. W kaplicy Madonny Assunta czyli Wniebowstąpienia Matki Boskiej, które jest również wezwaniem katedry, wystawiona jest w niszy urocza rzeźba z 1469 r. będąca dziełem Francesco Lauraniego (albo jak chcą niektórzy – Domenico Gaginiego). Połączone w jedno pomieszczenie stare kaplice od strony lewej nawy pełnią rolę muzeum, w którym zgromadzono wybrane dzieła ze złota, srebra, kości słoniowej, alabastru, haftu – artefakty pochodzące od XIV do XIX w.
** Styl Chiaromonte (od nazwiska wielkiego rodu sycylijskiego Chiaromonte) rozpowszechnił się w XIV w. Kamienne zygzaki tworzące sznury w portalach czy nad oknami były elementem dekoracyjnym, upiększającym. Styl wywodzi się z anglo-normańskiego zdobnictwa, tzw. „połamane patyki” zwanego również jodełką.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz