Kłodzko
Dzieje miasta w jego podziemiach
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Znaczna część starówki była zagrożona zawaleniem. Stąd też w kwietniu 1958 roku rozpoczęły się wieloletnie prace związane z zabezpieczeniem podziemi. W pracach wzięli udział specjaliści z krakowskiej Akademii Górniczo-Hutniczej, speleolodzy, płetwonurkowie oraz górnicy . W trakcie prac powstał pomysł, by utworzyć wielopoziomową trasę turystyczna pod ulicami starówki. Prace nie tylko pozwoliły ocalić dla mieszkańców najstarszą część Kłodzka, ale też przysporzyły miastu niebanalnej atrakcji turystycznej. Projekt trasy ujrzał światło dzienne w 1966 roku, w tysiąclecie chrztu Polski, stąd trasie nadano nazwę 1000-lecia Państwa Polskiego. Udostępniona do zwiedzania 4 grudnia 1976 roku, szybko stała się jedną z ciekawszych tras podziemnych w kraju.
W historycznym klimacie
Podziemna Trasa Turystyczna ma ok. 600 metrów długości. Jest jednokierunkowa, wejście odnajdziemy na ulicy Zawiszy Czarnego, na tyłach kościoła pw. Wniebowstąpienia NMP. Wyjście prowadzi wprost do Twierdzy Kłodzko w obrębie ulicy Grodzisko. Trasa jest w całości oświetlona, wygodna i dobrze skomentowana za pomocą plansz i multimediów, co jest ważne, bo zwiedzanie odbywa się bez przewodnika.
W licznych odgałęzieniach i szerszych komorach ustawione są manekiny w strojach z epoki, pokazane w scenkach z życia dawnych mieszkańców miasta. Widzimy piekarza, czeladnika, praczkę, kupca w swoim kantorze czy piwowara w browarze. W lochach nie brakuje skazańców przykutych do ścian więzienia, a specjalny dział (katownia) poświęcony jest robocie kata i historii katów kłodzkich przedstawionej w formie stylizowanych plansz. Mamy więc, a jakże, eksponaty budzące grozę, czyli repliki narzędzi tortur, kajdany, topór katowski, łańcuchy, a w dybach możemy zrobić sobie pamiątkowe zdjęcie.
Zapoznajemy się z historiami lokalnych studni i ciekawostek z nimi związanych. Wczuwamy się w losy mieszkańców podczas wojen, kiedy piwnice służyły jako schrony i magazyny żywności. W jednej z komór poświęconej temu wątkowi w historii miasta zobaczymy skrzynie z amunicją, broń, beczki z prochem i halabardy.
Starówka i słynny most
Po emocjach na podziemnej trasie wiemy już, jak wyglądało niegdyś życie codzienne w Kłodzku. Innym okiem spojrzymy więc na kłodzką starówkę. Podczas przetaczających się przez miasto wojen: husyckiej, trzydziestoletniej, francusko-pruskiej i dwóch światowych, duża część miasta uległa zniszczeniu. Zniszczeń dokonały też liczne pożary i powodzie, których historycy naliczyli około sześćdziesięciu, z kulminacją podczas powodzi tysiąclecia w 1997 roku.
Górujący nad starówką ratusz datowany jest na koniec XIX wieku , a jego najstarsza część to średniowieczna wieża z renesansową galerią na piętrze i widoczną z dala barokową iglicą. Ratusz zdobi zegar podtrzymywany przez rzeźbę lwa z kłodzkiego herbu. Obok ratusza przykuwa uwagę barokowa kolumna maryjna, bogato zdobiona pamiątka po epidemii dżumy w 1680 roku. Okalające rynek kamieniczki zdobione są w ciekawe elementy architektoniczne, a niektóre z nich mają na fasadach swoich patronów: figurki Murzynka, jelenia, niedźwiedzia czy dzika.
Do znaczących zabytków sakralnych należą XVII wieczny konwikt jezuitów mieszczący Muzeum Ziemi Kłodzkiej i najstarszy w mieście kościół Wniebowstąpienia Najświętszej Marii Panny ? olbrzymia gotycka bryła z XV wieku z barokowym wnętrzem. Ale przysłowiową ?wisienką na torcie? i symbolem Kłodzka jest ulubiony cel spacerów: gotycki most przerzucony nad kanałem Młynówką na wyspę Piasek. Zda się być miniaturką mostu Karola w Pradze, ale jest od niego starszy, bo pochodzi z roku 1281 i być może służył za wzór praskiemu zabytkowi.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz