Meksyk
El Zócalo, czyli Plac Konstytucji
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
We wnętrzu katedry
Świątynia ma 5 dużych ołtarzy i 16 kaplic. Szczyci się bardzo cennymi dziełami sztuki, przede wszystkim malarstwa i rzeźby. Ołtarz nazywany królewskim – Altar de los Reyes z lat 1710-37, jest arcydziełem wywodzącego się z baroku churrigueryzmu. Fantastycznie rzeźbionym i złoconym, z dwoma obrazami Rodrigueza Juareza „Wniebowzięcie NMP” i „Pokłon Trzech Króli”. Natomiast główne rzeźby w tym ołtarzu przedstawiają kanonizowanych królów i królowe. Ołtarz główny, usytuowany w nawie przed Ołtarzem Królewskim, wykuto w białym marmurze. Figury na nim przedstawiają postacie świętych. Miejsc i obiektów godnych w katedrze uwagi jest więcej. Przede wszystkim kaplice, wśród których wyróżnia się szczególnie bogato zdobiona rzeźbami i obrazami Capilla de San José – św. Józefa. Przepięknie zdobiony jest też chór z rzeźbionymi stallami, parą organów oraz balustradami ze stopu złota. Będąc w tej świątyni nie należy pomijać również zakrystii, w której obejrzeć można XVII-wieczne obrazy, rzeźbione i inkrustowane meble oraz szaty liturgiczne. Jak już wspomniałem, do katedry, z jej prawej strony patrząc od Zócalo, przylega od wschodu kaplica El Sagrario Metropolitano – Najświętszego Sakramentu. Z oszołamiającą, rzeźbioną w kamieniu fasadą z licznymi postaciami świętych oraz ornamentyką roślinną. Dobudowano ją do katedry w latach 1749-68.
Pałac Narodowy
Sąsiednią, wschodnią pierzeję Zócalo, na całej jej długości, zajmuje Palacio Nacional – Pałac Narodowy. Zbudowano go dla konkwistadora i późniejszego namiestnika zdobytych ziem, Hernána Cortésa na miejscu zburzonego pałacu azteckiego władcy Montezumy. Budowę Palacio Nacional rozpoczęto w roku 1562. Później przechodził on różne koleje losu, po uzyskaniu przez Meksyk niepodległości w 1821 stał się siedzibą prezydenta kraju, udostępnioną w 1860 roku przez prezydenta Benito Juareza społeczństwu. W 1920 roku dobudowano, ładnie zharmonizowane z całością drugie piętro. Obecnie w gmachu tym mieszczą się biura prezydenckie i inne urzędy, ale jego główne patio z krużgankami oraz jego klatka schodowa są powszechnie dostępne. Na ich ścianach bowiem sławny meksykański malarz Diego Rivera namalował w latach 1929-1935 wspaniałe murale. Inspiracją dla artysty były dramatyczne wydarzenia z okresu rewolucji 1910 roku, ale na muralach przedstawił całą burzliwą historię kraju. Od wyidealizowanych scen z życia ludności tubylczej Meksyku w okresie przed kolonialnym oraz postaci jej wodzów i zmagania z hiszpańskimi najeźdźcami. Okrucieństwo konkwistadorów ale i duchownych, którzy bronili Indian jako „dzieci boże”. A także sceny walk o niepodległość Meksyku z najeźdźcami z USA i francuskimi. Późniejsze reformy prawne Juareza oraz uczestników i zmagania podczas rewolucji 1910 roku. No i alegorię Meksyku współczesnego artyście. W sumie 10 wielkich malowideł naściennych.
Inne budowle
Pozostałe pierzeje Zócalo zajmują zabytkowe, kilkupiętrowe gmachy. Wśród nich m.in. dawny ratusz miejski. Z zachodnią pierzeją sąsiaduje XVI-wieczny budynek, obecnie rządowy lombard Nacional Monte de Piedad. Do południowo-wschodniego narożnika placu przylega potężny czworobok Sądu Najwyższego z dwoma wewnętrznymi dziedzińcami. W pobliżu zaś, w odległości jednej – dwu przecznic od Zócalo, znajduje się kilka innych wartych uwagi obiektów, m.in. wspominana już Templo Mayor – resztki azteckiej świątyni odkopane w latach 70. XX w., dawny pałac arcybiskupi, a także Templo de la Enseñanza, barokowy kościół z XVIII w. zbudowany jako kaplica klasztorna, z olśniewającym złotym ołtarzem.
Dodaj komentarz