Putbus
Gniazdo pomorskiego rodu

Na początku XIX w. książę Wilhelm Malte I Putbus założył u podnóża swojego zamku miasto z zabudową neoklasycystyczną. Całe założenie architektoniczne i krajobrazowe do dnia dzisiejszego zachowało ten unikalny klimat.
fot: Halina Puławska
Putbus. Gniazdo pomorskiego rodu
Putbus otrzymało pełne prawa miejskie w 1960 r. Jest jednym z czterech miast Rugii, najmłodszym. Zamieszkuje je ok. 4700 mieszkańców. Oficjalnie, uznane zostało kurortem w 1997 r.
  • Putbus. Gniazdo pomorskiego rodu
  • Putbus. Gniazdo pomorskiego rodu
  • Putbus. Gniazdo pomorskiego rodu
  • Putbus. Gniazdo pomorskiego rodu
  • Putbus. Gniazdo pomorskiego rodu
  • Putbus. Gniazdo pomorskiego rodu
Uwaga! Materiał został zamieszczony w naszym portalu już ponad rok temu.
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!

Historia i rozwój tego małego miasteczka na Rugii związane są ściśle z rugijskim rodem Putbus, rodem szlacheckim, słowiańskim. Już dokumenty z XIII w. wspominają o istniejącym tu zamku i słowiańskiej osadzie.

Jej obecna nazwa wywodzona jest od używanych w średniowieczu nazw (np. w 1250 r. Podebuz lub Pedebuz), a językoznawcy uważają, że pochodzą one od połabskiej formy Podboz, która oznaczać miała „miejsce wśród bzów”. Spolszczona, używana nazwa brzmi Podbórz.

Wielcy dziedzice

Już w końcu XIV w. Putbus było siedzibą rodu, zapewne potężnego i wpływowego. Warto na marginesie wspomnieć, że właśnie w Podbórzu urodził się w 1549 r. Ludwig von Putbus, wolny pan stanowy (Freiherr), który z rąk księcia wołogoskiego Ernesta Ludwika otrzymał komturię w Swobnicy – jako własność dziedziczną. Ważną postacią dla dzisiejszego miasta – jego wyglądu, urbanistyki i znaczenia, jako ośrodka wypoczynkowego – jest książę Wilhelm Malte I Putbus. Osiągnął on szczyt kariery politycznej. Urodził się w 1783 w Putbus jako syn marszałka na dworze szwedzkim, Malte Friedricha Putbus. Absolwent uniwersytetu w Greifswaldzie, wstąpił do służby wojskowej w Sztokholmie i już w 1807 r. otrzymał tytuł księcia, nadany mu przez króla Gustawa IV Adolfa, a sześć lat później (po zakończeniu okupacji francuskiej w 1813 r.) został gubernatorem generalnym Pomorza szwedzkiego. Gdy Rugia stała się częścią Prus, Wilhelm Malte I Putbus pełnił dziedziczny urząd feldmarszałka Pomorza i Rugii. Brał udział w misjach politycznych m.in. w koronacji brytyjskiej królowej Wiktorii.

Białe miasto pod zamkiem

Na początku XIX w. książę Wilhelm Malte I Putbus założył u podnóża swojego zamku miasto z zabudową neoklasycystyczną. Całe założenie architektoniczne i krajobrazowe powstawało w ciągu około 50 lat i do dnia dzisiejszego zachowało ten unikalny klimat. Malowane na biało budynki publiczne i mieszkalne nadały mu przydomek „białe miasto”. Powstała przemyślana koncepcja urbanistyczna – najpierw ulica Aleestrasse z najstarszym budynkiem kąpielowym z podgrzewaną wodą morską (1816r.), rynek, August-Bebel Strasse z domami dla rzemieślników i niezwykły Circus z 1828 r. – okrągły plac (Rondellplatz) obsadzony drzewami i otoczony zabudowaniami – białymi. W 1845r. na środku placu wzniesiony został obelisk z piaskowca śląskiego o wysokości 21 m. Na obelisku widnieje napis: Fundacja miasta Putbus w 1810 r. przez Wilhelma Malte I Putbus. Z okresu powstania miasta pochodzą zabytkowe już Pałac Lottum, Pedagogium – szkoła dla chłopców ufundowana przez księcia w 1827 r., obecnie również szkoła – College Putbus, ratusz i teatr, wzniesiony w latach 1819-1821. To jedyny teatr na Rugii.

Pałac rozebrano, bo… nie miał właściciela

Posąg księcia Wilhelma Malte I Putbus, autorstwa Friedricha Drake odsłonięty został w 1859r. Powstał po śmierci księcia (1854r.) na zlecenie wdowy i przedstawia księcia jako mężczyznę w średnim wieku, w obcisłym stroju wojskowym i płaszczu. U podstawy pomnika znajdują się cztery wypukłe panele z przedstawieniami epizodów z życia księcia; płaskorzeźba przedstawiająca kobietę w otoczeniu dwóch chłopców z książkami dotyczy powołania szkoły. Pomnik stoi w pobliżu miejsca, w którym stał książęcy pałac-zamek. W roku 1830 przebudowany został z formy barokowej na klasycystyczną i dotrwał do 1964 r., w którym – jako obiekt zabytkowy, pozostawiony po 1945 r. bez opieki i gospodarza – został rozebrany.

Czytaj dalej - strony: 1 2

Poczytaj więcej o okolicy:

Dodaj komentarz
(Dozwolone typy plików: jpg, gif, png, maksymalny waga pliku: 4MB.)
(wymagany, niepublikowany)
Wszystkie materiały zamieszczone na naszym portalu chronione są prawem autorskim. Możesz skopiować je na własny użytek.
Jeśli chcesz rozpowszechniać je dla zysku bez zgody redakcji i autora – szukaj adwokata!
Zamknij