Kordoba
Jak meczet Maurów stał się katedrą
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Zaczęło się od porozumienia. Maurowie wynajęli od chrześcijan połowę bazyliki i urządzili swoją świątynię. Przedzielona murem służyła wiernym obu religii. Z czasem przybywało wyznawców islamu, ubywało katolików. Abd ar-Rahman I, kordobański emir odkupił resztę wizygockiego kościoła i zaczął budowę meczetu. To było w roku 785. Z dawnej bazyliki zostało dziś niewiele. Fragment fundamentów zobaczymy w niewielkiej odkrywce wewnątrz współczesnej świątyni, a wprawne oko (lub mniej wprawne, a wsparte objaśnieniami przewodnika) odnajdzie jeszcze wizygockie kapitele i kolumny, których użyto do budowy meczetu. I wcześniejsze, rzymskie detale, jakich Wizygoci użyli do budowy bazyliki.
Mauretański czas dobrobytu
Kordobański meczet budowano przez ponad dwieście lat. W tym czasie w mieście liczącym już milion z górą mieszkańców wyrosło ponad półtora tysiąca muzułmańskich świątyń. Ta jedna jednak była najważniejsza urodą, rozmachem i wielkością. Znaczeniem ustępowała tylko najważniejszej świątyni islamu, tej w Mekce. Ale zastępowała ją jako cel pielgrzymek: iberyjscy i północnoafrykańscy muzułmanie nie musieli już wędrować daleko. Przyjeżdżali do Kordoby. Świątynia zajęła powierzchnię odpowiadającą czterem boiskom piłkarskim). Niespełna 1300 kolumn podpierało podwójne łuki zbudowane na przemian z różowej cegły i białego kamienia.
Dolne, zapożyczone od Wizygotów łuki podkowiaste stały się jednym z symboli kultury islamu na półwyspie Iberyjskim. Powyżej łuki proste, wynalezione przez rzymian. Całość przypomina nieco konstrukcję rzymskich akweduktów. Połączone łukami kolumny dzieliły przestrzeń świątyni na 19 naw, w których mogli się zgromadzić chyba wszyscy mieszkańcy Kordoby. Wnętrze było otwarte na dziedziniec drzewek pomarańczowych (Patio de Naranjas), a kierunek Mekki wskazywał mihrab, misternie zdobiona nisza modlitewna, której kopułę wycięli z jednego kawałka marmuru bizantyjscy artyści i przyozdobili niezwykłymi arabeskami i złoconymi mozaikami.
Od meczetu do katedry
Maurowie nie zajęli całego półwyspu iberyjskiego. Obronił się niewielki skrawek nieurodzajnej ziemi: Asturia. Stąd ruszyła rekonkwista. Odbierano muzułmanom skrawek ziemi po skrawku, w 1236 roku poddała się i Kordoba. Na zdobytej ziemi powstawało państwo, które stało się wkrótce katolickim królestwem Hiszpanii.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz