Stambuł
Najpiękniejsze bizantyjskie mozaiki i freski

Za najpiękniejsze w Stambule uważane są mozaiki w Kariye – Kościele Chrystusa Zbawiciela na Chorze, też w dawnym Konstantynopolu i również, od 1948 roku, muzeum.
fot: Cezary Rudziński
Stambuł. Najpiękniejsze bizantyjskie mozaiki i freski
Oświetlenie pozostawia wiele do życzenia. Przeważnie są to punktowe reflektorki skierowane na najważniejsze sceny lub ich detale.
  • Stambuł. Najpiękniejsze bizantyjskie mozaiki i freski
  • Stambuł. Najpiękniejsze bizantyjskie mozaiki i freski
  • Stambuł. Najpiękniejsze bizantyjskie mozaiki i freski
  • Stambuł. Najpiękniejsze bizantyjskie mozaiki i freski
  • Stambuł. Najpiękniejsze bizantyjskie mozaiki i freski
  • Stambuł. Najpiękniejsze bizantyjskie mozaiki i freski
  • Stambuł. Najpiękniejsze bizantyjskie mozaiki i freski
  • Stambuł. Najpiękniejsze bizantyjskie mozaiki i freski
  • Stambuł. Najpiękniejsze bizantyjskie mozaiki i freski
Uwaga! Materiał został zamieszczony w naszym portalu już ponad rok temu.
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!

Piękne są bizantyjskie mozaiki i freski zachowane w świątyni, od ponad 80 lat muzeum, Hagia Sophia ? Mądrości Bożej w Stambule. Ale za najpiękniejsze uważane są te, które znajdują się w Kariye ? Kościele Chrystusa Zbawiciela na Chorze, też w dawnym Konstantynopolu i również, od 1948 roku, muzeum.

Początki tego kościoła datowane są na IV wiek. Zaś nazwa ?na Chorze?, czyli na wsi, oznacza, że pierwotnie stał on poza murami miejskimi zbudowanymi przez cesarza Konstantyna Wielkiego, kilka kilometrów na północny zachód od cesarskiego pałacu w stolicy Bizancjum.

Zasłużeni fundatorzy

Później kościół ten znalazł się wewnątrz jej nowych, potężnych murów obronnych przesuniętych w latach 412-439 przez cesarza Teodozjusza II (401-450) dalej na zachód. Obecnie znajduje się on w dzielnicy Fatih, około kilometra na północny wschód od Edirnekapi ? Bramy Edirne w dawnych murach Bizancjum. Po tamtej świątyni pozostały jednak tylko ślady, głównie w pamięci i dokumentach. Gdyż nowa, zachowana, z późniejszymi przebudowami, do naszych czasów, wzniesiona została na miejscu pierwszej w latach 1077-1081. Jej fundatorką była Maria Doukaina, teściowa cesarza Alexiosa I. Świątynia przebudowana została po raz pierwszy już w XII wieku przez jej wnuka Izaaka Komnenosa, trzeciego syna cesarza. W dwa wieki później, w latach 1315-21 kościół przeszedł kolejną przebudowę oraz rozbudowę i otrzymał także aktualny kształt. Ozdobiony też został najpierw kolorowymi mozaikami, następnie zaś freskami ufundowanymi przez Theodorosa Metochitesa. Teologa, filozofa, historyka, astronoma oraz kanclerza i skarbnika cesarza Andronikosa III. Fundator na starość został mnichem w przykościelnym klasztorze, pochowany został w jednej z kaplic.

Pod wpływem włoskiego renesansu

Kościół otrzymał klasyczną bizantyjską formę jednonawowej świątyni na planie krzyża greckiego, z wielką kopułą centralną wspartą na czterech kolumnach. I pięcioma mniejszymi kopułkami. Jego główną część wewnętrzną stanowi Naos z niszą modlitewna w narteksie. Prowadzi do niej część wejściowa oraz zewnętrzny przedsionek ? paraklezjon ? dobudowany na początku XIV w. w kształcie litery ?L? od frontu oraz z prawej strony. Ściany, wnętrza kopuł oraz korytarze pokryte są mozaikami oraz freskami. Ich piękno zawdzięczają temu, że zostały wykonane ? mozaiki z kolorowych kamieni rzecznych i z Morza Marmara ? nie w zgodzie i ortodoksyjnymi kanonami sztuki bizantyjskiej, lecz już pod wpływem wczesnego renesansu włoskiego.

Czytaj dalej - strony: 1 2

Poczytaj więcej o okolicy:

Dodano: 15 października 2015; Aktualizacja 13 kwietnia 2019;
 
Dodaj komentarz
(Dozwolone typy plików: jpg, gif, png, maksymalny waga pliku: 4MB.)
(wymagany, niepublikowany)
Wszystkie materiały zamieszczone na naszym portalu chronione są prawem autorskim. Możesz skopiować je na własny użytek.
Jeśli chcesz rozpowszechniać je dla zysku bez zgody redakcji i autora – szukaj adwokata!
Zamknij