Kluż-Napoka (Cluj-Napoca) jest nieformalną stolicą Transylwanii. Dla Węgrów to Kolozsvar, a dla Sasów Klausenburg. Niezwykłe to miasto.

Wielonarodowość potrafiła tu współżyć i tworzyć, mimo zawirowań historycznych. Osadnictwo w tym miejscu sięga rzymskiej przeszłości. W 124 r. n.e. osada pod nazwą Napoca otrzymała status miejski. W latach późniejszych, za panowania Marka Aureliusza stała się rzymską kolonią. Miasto leży pośród gór, na skrzyżowaniu szlaków handlowych. Wpłynęło to na dynamiczny jego rozwój w średniowieczu. Osiedlali się tu mieszczanie sascy i węgierscy. Szybko rozbudowywali swoje siedziby. Na przełomie XII i XIII wieku miasto nazywało się Castrum Clus.

Węgierski czas

Po najazdach tatarskich w XIII wieku, król węgierski Karol Robert zainicjował odbudowę miasta. W 1405 roku z polecenia Zygmunta Luksemburskiego ufortyfikowano je murami i basztami obronnymi. Miasto było miejscem wielu wydarzeń historycznych Transylwanii. W czasie toczących się wojen, kto zdobył miasto, to władał całą krainą. Kluż-Napoca było centrum politycznym, administracyjnym i kulturalnym pod panowaniem węgierskim, tureckim i austriackim. Z czasem przeważała tu ludność węgierska i to ona zaczęła budować swoje siedziby i kościoły. Miasto przyjęło nazwę Kolozsvar. Rezydował tu książę lub namiestnik. Wielokrotnie obradował tu sejm siedmiogrodzki.

Między krajami

Rozwój kulturalny i naukowy zaczął się w 1776 roku, kiedy to powstała wyższa uczelnia z kierunkiem filozofii, historii i medycyny. Ukończyło ją wiele sławnych osobistości rumuńskich i węgierskich. W drugiej połowie XIX wieku miasto było jednym z wielu centrów rumuńskiego ruchu narodowego, chociaż ponad połowa mieszkańców to byli Węgrzy. Po I wojnie światowej, Kluż i cała Transylwania znalazły się w granicach Królestwa Rumunii. W 1940 roku Transylwania wróciła do Węgrów na kilka lat, aby po II wojnie światowej ponownie wrócić do Rumunii.

Powrót do korzeni

W latach siedemdziesiątych XX wieku połaczono te dwie nazwy w jedną i oficjalna nazwa miasta brzmiała Kluż-Napoka. Tak jest do dziś. Pod koniec XX wieku, miasto zaczęło się rozrastać i rozwijać. Dziś jest ośrodkiem akademickim, centrum kulturalnym, naukowym i historycznym. Rozwija się tu przemysł metalowy, chemiczny i spożywczy. Spacer po Starówce to sama przyjemność, jeśli nie zwraca się uwagi na sieć różnego rodzaju zwojów kabli i kabelków unoszących się nad głowami. Cała Rumunia ozdobiona jest tego typu dekoracjami. Podobno to? w celu bezpieczeństwa. O spacerze po starówce w innym artykule.

Przeczytaj także...

Kluż. Od pomnika do pomnika

Autorka: Barbara Górecka

Na północ od rynku prowadzą stare, wąskie uliczki. Przy jednej z nich stoi gotycki Dom Korwina. Maciej Korwin, późniejszy król Węgier urodził się tu 27 marca 1443 roku. Dom odrestaurowano w 1943 roku.

Kluż. Na Piata Avram Iancu i w okolicy

Autorka: Barbara Górecka

Avram lancu to kontrowersyjna postać w dziejach Rumunii. Rumuni uważają go za bohatera narodowego, natomiast siedmiogrodzcy Węgrzy zwą go sługusem Austriaków. Urodził się w 1824 roku w wiosce, która teraz nosi jego imię.

Kraków. Kościół św. Barbary, mojej patronki

Autorka: Barbara Górecka

Z kościołem św. Barbary związane jest też podanie mówiące, że został on wykonany przez murarzy krakowskich, jako wotum, a do wzniesienia jego użyto cegły pozostałej z budowy kościoła Mariackiego.

Poczytaj więcej o okolicy:

Sybin. Waleczni Rzymianie i pracowici Sasi

Braşov. Wokół staromiejskiego rynku

Raşnov. Zamek chłopski na wzgórzu

Braszów. We wnętrzu Czarnego Kościoła