Kijów
Kozacy w Muzeum Hetmaństwa
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Niepodległa Ukraina poszukuje bowiem źródeł swojej tożsamości narodowej. Samo odwoływanie się do Rusi Kijowskiej i tamtego Wielkiego Księstwa, przez które wschodnie chrześcijaństwo dotarło na całą Ruś, to za mało. Nawet gdy dodaje się do tego inne średniowieczne księstwa istniejące niegdyś na współczesnym terytorium Ukrainy, m.in. Czernihowskie, Halickie, Podolskie, Wołyńskie i wiele małych. Zmiecione zostały bowiem – piszę to w wielkim skrócie – przez najazdy mongolsko-tatarskie w XIII w., a później wchłonięte przez sąsiadów. Przede wszystkim przez Wielkie Księstwo Litewskie, które w pewnym okresie rozciągało się od Bałtyku do Morza Czarnego
Hetmanat Pawła Skoropadskiego
Następnie ziemie te znalazły się w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Dlatego niewiele ponad stuletnie istnienie (1649-1764) kozackiego Hetmanatu było tak ważne w dziejach Rusi-Ukrainy, jak często jest ona tu nazywana. Stanowi bowiem jeden z nielicznych kamieni węgielnych i źródeł tożsamości narodowej oraz integracji różnych części współczesnej nam Samostijnoj.
Należy do nich również krótki okres walk o niezależną Ukrainę po I wojnie światowej (1918-21) z epizodem Hetmanatu, quasi państwa pod protektoratem cesarskich Niemiec, istniejącym od kwietnia do grudnia 1918 r. na czele z hetmanem Pawłem Skoropadskim (1873-1945). Dodam, że za inne z tych źródeł uważana jest UPA – Ukraińska Powstańcza Armia, ocena której, jako organizacji zbrodniczej, jest w Polsce zupełnie inna, stanowiąc główny temat ukraińsko-polskiego sporu historycznego..
Wrócę jednak do Muzeum Hetmaństwa
Mieści się ono w tzw. Domu Mazepy przy ul. Spaskiej 16. Jednym z nielicznych z początku XVIII w., które przetrwały wielki i niszczący pożar Podołu w 1811 roku. Od bardzo dawna przylgnęła do niego ta nazwa, chociaż nigdzie nie znalazłem żadnej informacji z której wynikałoby, że sławny, także z dramatu Juliusza Słowackiego, późniejszy ukraiński hetman tu mieszkał, a chociażby przebywał. Ten barokowy dom, z nadbudowanym po pożarze przez arch. Andreja Meleńskiego piętrem w stylu klasycyzmu, w latch 1717-87 r. stanowił własność kapłanów cerkwi Spaso-Preobrażeńskiej.
W roku 1763 r. najprawdopodobniej bywał w nim ostatni ataman Siczy Zaporoskiej Petro Kaliniszewśki. Następnie dom należał do rodzin kupieckich oraz urzędniczej rodziny Pokrowskich i Moraczewskich. Bolszewicy dom ten po wojnie domowej 1917-21 znacjonalizowali i zamienili na mieszkania komunalne. W roku 1963, jako „Dom Mazepy” stał się on pomnikiem architektury, ale dopiero w 1980 r. wykwaterowano z niego lokatorów.
W muzealnych salach
Przez długi czas stał pusty oraz marniał. W 1992 r, już w niepodległej Ukrainie, powstała przy wsparciu ukraińskiej diaspory Fundacja Iwana Mazepy, która przejęła dom, aby stworzyć w nim Muzeum Hetmaństwa. Od 1993 r., po remoncie, organizowano w nim wystawy historyczne i tematyczne, konferencje naukowe, dyskusje itp. Później powstały stałe ekspozycje muzealne „Hetman Iwan Mazepa” i „Hetman Pawło Skoropadśkij”. Organizowane są w nim również wystawy czasowe oraz dyskusje. Jest to jedyne na Ukrainie Muzeum Hetmaństwa.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz