Łęczna
Trzy rynki, dwa ratusze w jednym mieście
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Łęczna, stolica pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego i stolica lubelskiego zagłębia węglowego jest miastem 20-tysięcznym. Miastem o dwu obliczach.
Jedno z nich, gwarniejsze ale brzydsze, to oblicze z wielkiej płyty. Górnicze osiedle wysokich bloków, takie samo jak w wielu innych miejscach w naszym kraju. Drugie, to Stare Miasto, leżące w pewnym oddaleniu, na zachód od bloków. Niska przedwojenna zabudowa okalająca trzy rynki, wspomnienie po dawnej, handlowej świetności miasta.
750 lat historii
Miejscowość wzmiankowana po raz pierwszy w 1252 r. rozkwitła dwa wieki później, gdy znalazła się w rękach Tęczyńskich. Dobre lata zaczęły się od 1467 r., gdy kasztelan krakowski Jan Tęczyński uzyskał od Kazimierza Jagiellończyka przywilej na lokację miasta na prawie niemieckim oraz na dwa jarmarki rocznie. Miasteczko rozwijało się szybko dzięki położeniu na ruchliwym szlaku handlowym w strone Rusi i Litwy, a kolejni właściciele, Firlejowie dbali o kolejne przywileje targowe. Czas dobrobytu skończył się wraz z osłabieniem Rzeczypospolitej. Wojny, pożary i zarazy przyniosły regres, z którego Łęczna nie podniosła się aż do czasu, gdy w okolicy zaczęto wydobywać węgiel. Złoża odkryto latach 60. ubiegłego wieku a w 1975 roku w pobliskiej Bogdance otwarto pierwszą kopalnię. W 1999 Łęczna stała się siedzibą powiatu.
Zagadki pod brukiem
Od lokacji miasta głównym placem Łęcznej był ten sam rynek, noszący dziś imię Tadeusza Kościuszki. W czasach handlowej świetności powstały dodatkowe rynki, nazywane drugim i trzecim, na których koncentrował się handel końmi i bydłem. Dziś już te place nie pełnią dawnej targowej roli, pamiątką po niej pozostały tylko nazwy ulic oraz oryginalny trójrynkowy układ miasta. W latach 2010-13 stare centrum miasta zostało ładnie odnowione. Rewitalizacja była gruntowna: wymieniono nawierzchnię głównego rynku i sąsiednich ulic, zorganizowano parkingi, pośrodku zaaranżowano fontannę. Są nowe latarnie, toalety, tablice informacyjne. I kamień rocznicowy przypominający o pradawnej lokacji miasta. Ciekawostką jest, że podczas prac remontowych dokonano dwu odkryć archeologicznych. Znaleziono pochówki, nie wyjaśnione w żadnych źródłach pisanych, pochodzące prawdopodobnie z XVII wieku i fragment rzadkiej konstrukcji wykładanego drewnem traktu z XIX wieku. Nad rozwiązaniem tych zagadek głowią się nadal archeolodzy.
Ratusz z wieżą, czyli urząd
Obecna Siedziba Urzędu Miejskiego mieści się w dużym budynku zbudowanym w latach 20. ubiegłego wieku. W ostatnich latach, podobnie jak plac, została gruntownie wyremontowana. Stary, kryty eternitem budynek podniesiono o jedno piętro, dobudowano wieżę, z której codziennie w południe rozlega hejnał Łęcznej. Położono nowy dach, wyremontowano wnętrze. Przebudowano też wejście i nowego klatkę schodową. Nowy ratusz elegancko zamyka południową pierzeję rynku.
Odwach czyli dawny Ratusz
Ratuszem ? tradycyjne ? nazywany jest w Łęcznej klasycystyczny zgrabny budynek z kolumnowym portykiem usytuowany po przeciwnej stronie rynku. Wybudowano go według projektu architekta powiatu lubartowskiego Lenkowskiego (imienia na razie nie udało mi się ustalić) w 1888 r. z przeznaczeniem na odwach (wartownię straży). Funkcję taką pełnił do I wojny światowej. Po 1920 r. przebudowano go na biura magistratu i nazwano ratuszem. Budyneczek zniszczony w czasie II wojny odbudowany został w latach 1961-63 i odnowiony w czasie ostatniej rewitalizacji rynku. Bardzo zgrabny. Teraz mieści się w nim siedziba Urzędu Stanu Cywilnego.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
Komentarze: 1
Dodaj komentarz
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
W Łęcznej było muzeum w dawnej synagodze. Zbiory regionalne, sporo było juaików (duża była społeczność żydowska w tym mieście), ale wnętrze ciekawe, z bimą z wnęką aron ha kodesz. Byłem tam jakieś dwa lata temu. Jednak wiosną ubiegłego roku muzeum zamknięto, bo budynek oddano gminie żydowskiej z… Warszawy. Gdzie się teraz mieści muzeum? Ja nie wiem.