Glinne
Leski Kamień, pierwsza skała pod ochroną
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Leski Kamień jest bardzo ciekawą i potężną formacją skalną, ciągnącą się na przestrzeni 220 metrów i wyrastającą ponad poziom gruntu w najwyższym punkcie na metrów 20.
Wbrew nazwie nie leży jednak w Lesku a na terenie miejscowości Glinne, ok. 3 km od centrum tego powiatowego miasteczka, przy drodze w stronę Ustrzyk Dolnych. Jest tam niewielki parking i barek sezonowy, otwarty tylko latem. Wczesną wiosną barek był nieczynny a na parkingu było obrzydliwie brudno. W sezonie może jest lepiej? Z centrum Leska prowadzi też do Kamienia zielony szlak pieszy oraz rowerowy. Przy parkingu znajduje się również pełna ciekawych informacji tablica szlaku geologicznego Geo-Karpaty.
Co przyroda, co człowiek
Leski Kamień jest wychodnią gruboziarnistego piaskowca krośnieńskiego, twardego i odpornego na wietrzenie. Najwyższa skała w formie baszty wznosi się około 8 m ponad resztę tworu. To jedyna zachowana w naturalnej postaci jego część. Kształt pozostałych jest wynikiem działalności człowieka. Najzwyczajniej czerpano stąd kamień do budowy leskiego zamku, kościoła, synagogi, na macewy na tutejszym kirkucie, a nawet do budowy Twierdzy Przemyśl.
Legendy i opisy
Wokół Leskiego Kamienia powstało wiele legend: a to diabeł niósł go by zburzyć leski kościół, a to jest to skamieniała dziewczyna, którą matka przeklęła, bo ta zbyt opieszale szła po wodę do źródełka, a to czarownica, która próbowała omotać pannę, co nie chciała jej syna. O kamieniu specjalny wiersz napisał Aleksander Fredro („Kamień nad Liskiem”), wspomniał też o nim w swojej pamiętnikowej opowieści „Trzy po trzy”. Fragment z tego wspomnienia zamieszczono na zawieszonej na skale tablicy. O Leskim Kamieniu pisali też Wincenty Pol, Oskar Kolberg i Stanisław Staszic.
Pierwsza skała pod ochroną
Kamień Leski, nazywany niegdyś Basztą Kmity (Kmitowie byli założycielami i wielowiekowymi właścicielami miasta), był jednym z najwcześniej objętych ochroną pomników przyrody nieożywionej w całych Austro-Węgrzech a i w dzisiejszej Polsce. W 1896 r. na wniosek burmistrza Józefa Bielaka rada Leska uchwaliła, że skała będzie pamiątką przyrodniczą. Mimo to mieszkańcy miasta nadal czerpali stąd kamień. Po raz wtóry objęto go ochroną w 1927 r. na wniosek zasłużonego geologa z Państwowego Instytutu Geologicznego Ludwika Horowitza, który skałę opisał naukowo.
Warto wiedzieć
Kamień można obejść ścieżką dookoła. Warto. Niestety znajduje się w lesie, nie ma więc odpowiedniej perspektywy. Ponoć na tutejsze urwiska zjeżdżają się wspinacze, ale zdaje się, że nie ma tu dla nich przyzwolenia.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz