Loket
Zamek Łokieć nad Ohrzą
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Na wysokiej litej skale opadającej stromo do płynącej w dole rzece Ohrzy wznosi się kamienny, jeden z najstarszych w Czechach, zamek Loket. U jego podnóża leży trzytysięczne miasteczko, dawne podgrodzie, w przeszłości też otoczone murami.
Zamek zbudowano w wyjątkowo dogodnym do obrony miejscu. W zakolu rzeki opływającej go niemal dookoła i pozostawiającej tylko niewielki skrawek ziemi łączący ten obszar z okolicą. Kształt tego zakola skojarzył się mieszkańcom z ręką zgiętą w łokciu i tak też ? po czesku Loket ? nazwali zamek, a później również miasteczko. Loket leży 15 km na zachód od najsławniejszego czeskiego uzdrowiska Karlowe Wary ? jedzie się z nich tutaj 25 minut autobusem. Jest więc, zwłaszcza w sezonie letnim, licznie odwiedzany przez turystów. Nie wjeżdżają oni jednak do centrum, gdzie dopuszczalny jest tylko ograniczony ruch samochodów osobowych. Lecz zatrzymują się na parkingu przy wysokowodnym moście zbudowanym w 1835 roku i zwiedzają pieszo.
Gród przy trakcie handlowym
Zamek stanął w miejscu strategicznie ważnym nie tylko ze względu na wysokie skały omywane nurtem rzeki Ohrzy, ale biegnący obok trakt handlowy z Pragi, przez Cheb, do Erfurtu w niemieckiej Turyngii. A zarazem jako twierdza nadgraniczna. Kto zbudował go w XII w. zdania są różne. Wymieniany jest czeski król Przemysł Otokar II, król Władysław II, ewentualnie urzędnicy cesarza Fryderyka I Barbarossy. Faktem bezspornym jest natomiast, że pierwsza pisana wzmianka o mieście Loket pochodzi z 1234 roku. Początkowo stary, romański gród składał się z dwu wież, kościoła, zameczka oraz odkrytej dopiero w 1966 roku ? znajdowała się w wewnątrz otaczających ją spiralnie schodów ? XII-wiecznej rotundy. Najmniejszej w Czechach, o wewnętrznej średnicy 3,6 m i ścianach grubości 75-80 cm. Zamek rozbudowywany był, już jako gotycki, do początku XV wieku. Ma on ciekawą historię, m.in. więziony w nim był przez dwa miesiące, jako trzyletnie dziecko, syn króla Jana Luksemburskiego i jego żony Eliški z rodu Przemyślidów, Wacław, późniejszy cesarz Karol IV. W 1352 r. zamek spłonął. Odbudowany, oblegany był m.in. przez husytów, w ciągu kilku wieków zarządzany przez kilka rodów szlacheckich, a w połowie XVI w. ostatniemu z nich odebrany za złe gospodarowanie i przekazany łokieckim mieszczanom. Ucierpiał, podobnie jak miasto, podczas wojny trzydziestoletniej. Był parokrotnie przebudowywany, w 1725 roku spalony, a w latach 1788-22 zamieniony na więzienie, które istniało w nim do 1948 roku.
Rezerwat archeologiczny
Od 1980 roku jest on, wraz z zabytkowym dawnym podgrodziem, rezerwatem archeologicznym, zarządzanym przez miasto. Najważniejszymi elementami zamku są wieża, rotunda oraz dawny dom margrabiów, w którym znajdują się dwie reprezentacyjne sale oraz ekspozycja starej porcelany. Godna uwagi jest tu również kolekcja zabytkowej broni. Na wewnętrznym dziedzińcu stoi studnia, jest też z niego wejście do dawnych pomieszczeń zamkowych i więziennych w części od strony rzeki. W jej korytarzu oglądam bardzo ciekawą i pouczającą wystawę historii prawa karnego i kar od czasów najdawniejszych nie tylko na ziemiach czeskich.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz