Tatuaż dla Maorysa to świadectwo tożsamości, którą nosi na sobie przez całe życie uzupełniając o zapisy kolejnych losów. Linie na twarzy mówią o pochodzeniu z konkretnego archipelagu, stanowią drzewo genealogiczne, oznaczają pozycję w plemieniu, status matrymonialny, liczbę dzieci, czy ? niegdyś ? liczbę zabitych w boju wojowników.

Maorysi stosownymi symbolami zaklinali pożądane cechy charakteru. Tatuaże, skutecznie wytrzebione przez misjonarzy w XIX w, zasłonięte bokserkami i stanikami, przestały informować o pochodzeniu. Nie ujawniają  już  bojowości wśród współplemieńców, nie sieją  strachu wśród wrogów.  Kiedyś,  zabijając w boju przeciwnika, wystarczyło popatrzeć na jego twarz, by wiedzieć kto to jest.

U  kobiet bogaty tatuaż świadczył o wytrzymałości i odporności na ból zadawany przy tatuowaniu najbardziej intymnych miejsc ciała. Informował  o statusie społecznym, dzieciach, zaletach charakteru. Naturalnie miał także zdobić.

Renesans rodzimego tatuażu w ostatnich 20. latach na Polinezji ogarnia na nowo kobiety i mężczyzn. Podkreśla zarówno pochodzenie, jak i demonstruje  osobowość, przywiązanie do tradycji,  intryguje  obcych ? bo wśród Maorysów nie budzi on sensacji. Nie jest też przeszkodą w zatrudnieniu.  Nie budzi zgrozy wśród współwyznawców kościołów chrześcijańskich rozsianych po Markizach.

Jak twierdzą najbardziej wytatuowani mężczyźni, pierwsze tatuaże następują w wieku ok. 15 lat (czyli w wieku, w którym niegdyś chłopiec stawał się wojownikiem). Kiedy jeszcze pieniędzy mało, świadomość symboliki niewielka. Z czasem ten tatuaż blednie i warto go zastąpić czymś o wiele bardziej wypracowanym i godnym noszenia do starości. Wówczas koszt artysty, który ?pisze? indywidualną historię na ciele, jest czasami największym wydatkiem w roku.

Warto wiedzieć

* Ponieważ tatuaże maoryskie cieszą się dużą popularnością, najbardziej wzięci artyści wyjeżdżają do Paryża , czy Nowego Jorku ? trzeba na wyspach czekać aż przyjadą w odwiedziny do swoich kobiet i dzieci.
* Piękno tatuażu zachwyciło Paula Gauguina, który bronił tożsamości maoryskiej na Markizach, zanim dokonał tam żywota w 1903 roku.

Przeczytaj także...

Tonga. Nasz dzień zaczyna się w kraju fartuszków

Autorka: Katarzyna Pąk

Wszyscy noszą do tradycyjnych spódnic – sarongów – fartuszki plecione z pandanu. Od urzędników parlamentarnych przez uczniów po gospodynie domowe, wszyscy chadzają codziennie w owiniętych wokół pasa matach.

Kijów. Cerkiew św. Cyryla na Dorohożyczach

Autor: Cezary Rudziński

Od 1929 roku mieści się tu muzeum, w którym jednak od lat 90. XX w. odbywają się msze i modły w soboty, niedziele oraz wielkie prawosławne święta. To najkrótsza charakterystyka tego zabytku, zasługującego na znacznie szerszą popularyzację.

Kalameny. Darmowe kąpielisko termalne

Autor: Vladislav Lojek

Kiedyś zrobiono tutaj odwiert i z głębokości około 500 metrów wytrysnęła na powierzchnię woda mineralna z lekkim zapachem siarki. Ma temperaturę 33 st. C. Miejscowi pogłębili teren wokół sztucznego źródła i zrobili naturalne kąpielisko.

Poczytaj więcej o okolicy:

Tonga. Nasz dzień zaczyna się w kraju fartuszków

Aitutaki. W niedzielę idzie się do kościoła

Bora Bora. Atol dla swojaków, czyli życie jak z obrazka

Fidżi. Tak wyobrażam sobie raj