Paryż
Metro, symbol w stylu Art Nouveau
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Obydwie korony-kopuły połączone są aluminiową obręczą w kształcie ósemki ? symbolu nieskończoności, wieczności. Ażurowa balustrada ? jak zrobiona na szydełku ? ma oczka wypełnione zdobionym szkłem. Stacja Louvre-Rivoli jest ?przedpokojem? Luwru. Według projektu architekta Roberta Ventera, wyłożona została kamieniem z Bourgogne, i przypomina wystrój sal muzealnych z rzeźbą: i kopie rzeźb stanęły w niszach i witrynach.
Artystyczne kontrowersje
Linia nr 2 pomiędzy Nation a Porte Dauphine udostępniana w częściach od grudnia 1900 r. do kwietnia 1903 r. i od tej pory nierozbudowywana, biegnie wokół północnej części miasta. Pomiędzy stacjami Colonel Fabien a Anwers jest kolejką naziemną, poruszającą się po żelaznych konstrukcjach. Takie stare żeliwne wejście prezentuje m.in. stacja Barb?s-Rochechouart. Turystycznie, zawiezie nas ta linia do parku Monceau, pod Moulin Rouge, na cmentarz Montmartre i cmentarz P?re Lachaise, wejdziemy na szczyt Montmartre pod bazylikę Sacré Coeur ze stacji Anvers, a wysiadając na zachodniej stacji końcowej Porte Dauphine znajdziemy się blisko słynnego Lasku Bulońskiego. Ta właśnie stacja ma cudowne secesyjne wejście Hectora Guimarda, postaci nierozerwalnie związanej z paryskim metrem, chociaż jego z nim związek trwał krótko. Gdy w 1899 r. ogłoszono konkurs na projekt wejścia, spośród 20 autorów wygrał konkurs architekt Jean Camille Formigé. Jego projekt zaakceptowany przez kompanię budującą metro (CMP) odrzucony został przez władze miasta. Guimard nie brał udziału w konkursie, a został zaproponowany jako projektant wejść przez szefa CMP Adriana Bénarda. Guimard zaprojektował dwa typy wejść: typ A ? bardzo rozbudowany z okapem i markizą, który podziwiać możemy na stacji Abbesses i typ B ? z daszkiem w kształcie odwróconego ?V?, którego przykład jest właśnie na stacji Porte Dauphine. Odlane żeliwne balustrady ozdobione zostały kartuszami z motywami roślinnymi. Znaczącym elementem wejść jest napis ?métropolitain? , trzymany przez dwie wysokie ?łodygi?, zakończone pomarańczowymi kulami świetlnymiujętymi w liść. Budziły od początku mieszane uczucia, jako upiorne, budzące strach ?oczy monstrum?. W Le Figaro w 1904 r. ukazało się wręcz żądanie usunięcia tych powykrzywianych obramowań i garbatych lamp, które wyglądają jak żabie oczy. W 1913 r. zaprzestano budowy wejść Guimarda, które z czasem upraszczały się. Szczególnym symbolem ?jedynki? były dużych wymiarów wejścia w formie pagody na stacjach Bastylia i Étoile. Próżno ich dzisiaj szukać. Zostały rozebrane na początku lat 60. ubiegłego wieku. Już w 1904 r. wejścia do takich stacji jak Opera czy Madeleine otrzymały kamienne wejścia w stylu klasycznym. Art Nouveau odchodził do lamusa. Ze 141 wejść Guimarda pozostało 86. W 2000 r. na powrót stały się powodem do dumy i przyjęto je w poczet zabytków historycznych. Wejścia w stylu Art Nouveau Guimarda stały się symbolem Paryża.
Warto wiedzieć
* Budowę metra prowadziły dwie spółki: kierowana przez Belga barona Édouarda Empair?a ? la Compagnie du chemin de fer métropolitain de Paris (CMP), znacjonalizowana w 1948 r. i powstałe w 1902 r. Towarzystwo Północ-Południe (Nord-Sud) Jean-Baptiste Berliera, wchłonięte przez CMP w 1931 r. Nord-Sud wybudował trzy linie, które obecnie noszą numery 12 i 13.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
Paryskie metro
Niezłą frajdą jest zwiedzać Paryż metrem – tym samym zwiedzać metro. I może się to stać obsesją.
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz