Szanghaj
Miasteczko przy morzu
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Szanghaj to miasto dziś ponad 18-milionowe, najludniejsze w Chinach i ? po Cuidad Mexico i Kairze ? trzecie pod względem liczby mieszkańców w świecie.
Jego nazwa znaczy ?Przy morzu”. Było ono bowiem bramą do rzeki Jangcy, wpływającej w pobliżu do Pacyfiku, a ściślej do stanowiącego jego część Morza Wschodniochińskiego, na jego styku z Morzem Żółtym. Szanghaj przez wieki był wioską, później miasteczkiem rybaków i tkaczy. Jeszcze w połowie XIX wieku liczył 50 tys. mieszkańców. W roku 1900 ? już milion. Swój rozwój Szanghaj zawdzięczał handlowi opium, jedwabiem i herbatą oraz? europejskim kolonizatorom i ich bankom. Zaczęli oni ? najpierw Brytyjczycy, wkrótce po nich Francuzi, pod koniec XIX w także Japończycy ? kolonizować ten obszar po przegranej przez Cesarstwo Chin w 1842 roku I wojnie opiumowej.
Miasto podzielone zostało na strefy autonomiczne wyłączone spod chińskiej jurysdykcji. Stało się Paryżem Wschodu, Córką Orientu, miastem szybko zdobywanych bogactw, hazardu, przestępczości, zorganizowanej prostytucji. Trafiali do niego zarówno ludzie interesu jak i poszukiwacze przygód, misjonarze i gangsterzy. Pod koniec lat 30. XX w mieszkało w nim około 60 tys. zagranicznych mieszkańców. Na tyle jednak potężnych i tak wyzyskujących i traktujących tubylców, że np. do Brytyjskich Ogrodów Publicznych ? obecnie Huangpu Gongyuan na północnym krańcu Bundu, ?Psom i Chińczykom? wstęp był wzbroniony.
Szanghajski port stał się najważniejszym w Azji. Po ulicach miasta jeździło więcej pojazdów mechanicznych niż na pozostałym obszarze ogromnych Chin. Wznoszone tu budowle były wówczas najwyższymi na Wschodzie. W latach międzywojennych było to najważniejsze miejsce inwestycji zagranicznych na świecie.
Ten dynamiczny, ale i patologiczny rozwój miasta przerwały w 1949 roku władze komunistyczne. Zlikwidowały one większość slumsów, zniosły kapitalistyczną pracę niewolniczą, także pracę dzieci. Ale praktycznie aż do 1990 roku Szanghaj był na marginesie i w cieniu innych miast. Wówczas zapadła decyzja o rozwoju Pudongu po wschodniej stronie rzeki Huangpu i uczynieniu z Szanghaju drugiego Hongkongu. Pociągnęła ona za sobą inwestycje także w innych częściach miasta, które dosłownie na oczach zaczęło się modernizować i przekształcać w tempie nieznanym wcześniej ? aż do chwili rozpoczęcia przebudowy Pekinu w związku z Igrzyskami Olimpijskimi 2008 roku. I nadal konkurujące pod tym względem ze stolicą.
Dodaj komentarz