Kijów
Minaret wśród cerkiewnych kopuł
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Ma Kijów dzielnicę zwaną Tatarką. Położona w północnej części ukraińskiej stolicy, kilka kilometrów od jej historycznego centrum i niedaleko od naddniestrzańskiego Podołu, który w średniowieczu stanowił osobne miasto.
Osiedlali się tam „od niepamiętnych czasów” Tatarzy wzięci do niewoli, lub w książęcej służbie. Chociaż ich potomkowie od dawna stanowią znikomą mniejszość wśród tutejszych mieszkańców.
Najpierw był dom modłów na Podole
Jeszcze do niedawna jedynym ich materialnym śladem był znajdujący się tam muzułmański cmentarz. Bardzo zaniedbany, porośnięty drzewami, chaszczami i wysokimi chwastami. Sąsiadujący, nawet bez oddzielającego płotu, z równie źle utrzymywanym, cmentarzem prawosławnych staroobrzędowców. Najświeższe groby, na które natrafiłem na tutejszym mizarze, bo tak nazywają się miejsca pochowku wyznawców islamu, pochodzą sprzed kilkudziesięciu lat. Ale niedawno obok niego, od strony ulicy Łukjanowskiej, wzniesiono imponujący rozmiarami i architekturą meczet, określany jako pierwszy w Kijowie.
W tej postaci, z 27-metrowej wysokości minaretem, rzeczywiście stanowi nowość w „Mieście Złotych Kopuł” – prawosławnych monasterów, soborów i cerkwi. W ukraińskich źródłach znalazłem jednak informację, że już w końcu XIX w. tutejsi muzułmanie mieli w Kijowie swoje miejsce modlitwy. W roku 1897 było ich zaledwie 1759, nie licząc studentów i kupców z różnych krajów, przebywających w mieście czasowo. 2 października tegoż roku, kijowska administracja miejska zezwoliła muzułmanom na otwarcie ich domu modlitwy w drewnianym domu niejakiego Kalinowycza przy ówczesnej ul. Mirnej 5 na Podole. Salę modłów urządzono w nim na piętrze w trzech mieszkaniach.
Szejk Achmed Tamim
Budynek ten jednak był chyba w tak złym stanie już przed I wojną światowa, że w roku 1909, co wynika z kijowskiej księgi adresowej, ten dom modłów przeniesiono do budynku po przeciwnej stronie ulicy, pod nr 4. A 29 października 1913 roku ówczesny gubernator Sukowkin położył kamień węgielny pod meczet, który miał stanąć przy ul. Hoholiwśkoj (Gogola) 29, w starym centrum miasta. Mieszkałem przy tej stosunkowo krótkiej ulicy liczącej tylko 50 numerów i nadal, będąc w Kijowie, zatrzymuję się tam u przyjaciół, ale ta informacja okazała się dla mnie nowością.
Ze względu na wojnę, a następnie rządy bolszewików, meczetu jednak nie zbudowano, a w miejscu tym stoi obecnie inny budynek. Sytuacja muzułmanów zmieniła się dopiero w niepodległej Ukrainie. W roku 1992 kierownictwo DUMU – Zarządu Duchowego Muzułmanów Ukrainy objął szejk Achmed Tamim. Zbudowanie meczetu stało się jego celem pierwszoplanowym. W 1996 r. stołeczna administracja wydzieliła mu na to miejsce obok wspomnianego Cmentarza Szczekawyćkiego, powiększone dwa lata później. I według projektu wybitnego ukraińskiego architekta Ołeksandra Komarowśkego rozpoczęto budowę muzułmańskiego kompleksu. Za środki wiernych oraz sponsorów.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz