Bayreuth
Muzeum Richarda Wagnera
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Ekspozycja ta jest szalenie ciekawa. Na kilku wielkich planszach pod ogólnym tytułem ?Geistige Wegberaiter?, co chyba można przetłumaczyć jako ?Duchowi współpodróżni?, a dosłownie jeźdźcy, pokazana jest ?adaptacja? muzyki Wagnera, podobnie jak poglądów Nietschego, do hitlerowskiej propagandy i utożsamianie ich z gloryfikacją etosu dominacji germańskiej. O wspomnianym antysemityzmie kompozytora już nie wspominając. Znaczącą rolę w tym odegrał sam Adolf Hitler, gorący wielbiciel muzyki Wagnera, który w Bayreuth nie tylko zetknął się, a później zaprzyjaźnił z potomkami kompozytora, zwłaszcza synową mistrza, nazistką Winfried Wagner.
Portret kobiecy Modiglianiego i fotografie ułomnych
Już podczas pierwszej wizyty u Wagnerów w 1923 r. Hitler zapoznał się z książką brytyjskiego pisarza, a prywatnie zięcia Cosimy Wagner, Stewarta Chamberlaina (1855-1927) ?Die Grundklagen des XIX Jahrhundert? ? ?Podstawy XIX wieku?, w którym głosił on wyższość niektórych ludzkich ras. Uważa się, że przynajmniej od 1923 r. Adolf Hitler był ?fanatycznym wagnerowcem?. Bywał na tutejszych festiwalach wagnerowskich i wykorzystywał muzykę oraz, niekiedy wyrwane z kontekstu, poglądy tego kompozytora w propagandzie ?Tysiącletniej Rzeszy?.
W ekspozycji tej znajdują się m.in. dokumenty, okładki płyt, plakaty, rysunki, karykatury, fotografie itp. związane ze wspomnianymi już wystawami ?zdegenerowanej? sztuki i muzyki. Hitlerowskie wizualne ?zderzanie? zachodniego malarstwa przełomu wieków, m.in. Modiglianiego, z fotografiami ludzi upośledzonych, cytaty z listów i wypowiedzi głównego hitlerowskiego propagandysty Josepha Goebbelsa itp. Czy ówczesnej promocji niemieckiej muzyki, jako wyrazicielki idei nazistowskiej, z wykorzystaniem nazwisk m.in. Wagnera i Brucknera.
Historia wagnerowskich festiwali
Dolny poziom, czyli rozległa piwnica Nowego Muzeum Wagnera poświęcony został w całości historii Festiwali Wagnerowskich w Bayreuth od ich początku w roku 1876. Można więc obejrzeć makietę Teatru Festiwalowego na Zielonym Wzgórzu oraz portrety i fotografie wszystkich dyrygentów ? od pierwszego, Hansa Richtera, który 13 sierpnia 1876 r. dyrygował ?Złotem Renu?. Są też portrety wybitnych śpiewaków, a także duża galeria oryginalnych kostiumów scenicznych.
Duże znaczenie ma również prezentacja, oczywiście w zmniejszeniu, scenografii wielu spektakli festiwalowych. Dla miłośników teatru, opery i muzyki to prawdziwa gratka. ?Wagnerowski Bayreuth?, to oczywiście również, parokrotnie już wspomniany Teatr Festiwalowy na Zielonym Wzgórzu. Znajduje się on jednak już poza, nawet dosyć daleko, od kompleksu muzealnego Wagnera. A jego historia oraz prezentacja zasługuje na przedstawieniu ich w osobnej relacji.
Dodaj komentarz