Do tej pory miałam okazję oglądać Marmoladę ze wszystkich stron. Teraz postanowiłam stanąć pod najwyższym jej szczytem i spojrzeć na góry, które już za mną?

Każdy narciarz coś wie o lodowcu Marmolada. Turyści piesi zapewne mniej? A zatem: grupa Marmolady jest największą w Dolomitach. Tu góry podzielone są na ?grupy?, które oddzielają urocze doliny i przełęcze. Marmolada nie jest najpiękniejsza, ale warto tu być ze względu na panoramy, bo to ?dach? Dolomitów.

Punta Penia ? najwyższa w grupie

Najwyższym szczytem Marmolady jest Punta Penia ? 3343 m n.p.m.  Można tu wejść turystycznie od górnej stacji kolejki linowej, ale trzeba mieć dobre buty. Kije i raki też czasem mogą być przydatne bo to jednak lodowiec i część drogi po nim prowadzi. Wejście nie jest zbyt czasochłonne. Na Punta Penia prowadzą też trudne ferraty, czyli ubezpieczone drogi wspinaczkowe. Drogi te zostały wybudowane w czasie I wojny światowej. W czasach późniejszych zostały one naprawione, ulepszone i udostępnione wspinaczom górskim jako VF (Via Ferrata).

Lodowiec to kara za grzechy

Wyjątkowości tej górze dodaje lodowiec po jej  północnej stronie. Ładnie się on prezentuje z grani Padon. Z kolei z południowej strony wrażenie robią ogromne, pionowe i gładkie ściany. Z lodowcem związana jest legenda, która mówi, że kiedyś nie było tu lodu ani śniegu, lecz żyzne pastwiska i łąki. Przed świętem Wniebowzięcia NMP rolnicy przerwali sianokosy i zeszli w dolinę, do kościoła. Podczas tego święta przez dwa dni nie należało podejmować żadnej pracy. Ale chłopi chcieli zebrać bezpiecznie suche siano i w drugim dniu wrócili na pola. Wtedy zaczął sypać śnieg i padał tak długo, dopóki cała Marmolada nie pokryła się lodowcem.

O pierwszych zdobywcach

Od dawna próbowano zdobyć Marmoladę od strony lodowca. Pierwszą próbę zapisano w roku 1802, ale atak wtedy się nie powiódł. Niestety jeden z uczestników trzyosobowej grupy, Giuseppe Terza, ginął w szczelinie. W połowie XIX wieku podejmowano kolejne próby. W 1860 roku udało się wejść grupie brytyjskiej na niższy ze szczytów ? Punta Rocca (3309 m n.p.m.) Najwyższy wierzchołek Marmolady, Punta Penia (3343 m n.p.m.) zdobył miejscowy alpinista Paul Grohmann w towarzystwie przewodników z Cortiny ? Angelo i Fulgencio Dimai (to znany do dziś ród przewodników). W latach kolejnych wytyczano następne ścieżki alpinistyczne z innych kierunków masywu.

Przeczytaj także...

Padon. Zielony grzbiet wśród skał

Autorka: Barbara Górecka

Na grań jest wydeptana ścieżyna. Jest oznakowana na krzyżówce Porta Vescovo i nie ma numeru. Od Sas da Ciapel droga jest bardziej uciążliwa. Może następnym razem pójdę właśnie nią. Widok z grzbietu Padon na Marmoladę jest fantastyczny!

Marmolada. Wojenne pamiątki na przełęczy

Autorka: Barbara Górecka

Na rozległej półce skalnej, na przełęczy jest taras widokowy i pomnik poświęcony żołnierzom. Obok stoi niewielkich rozmiarów armata. Poniżej budynku stacji jest wejście na ferratę Eterna. Droga ta absolutnie nie jest przeznaczona dla przeciętnego piechura!

Arabba. Dla koneserów: smak na Mrmoladę

Autorka: Krystyna Jełowicka

Na groźnie wyglądający z dołu szczyt Porta Vescovo (2478 m n.p.m.) dostaniemy się nowoczesną kolejką linową. Panoramiczna, dwupoziomowa restauracja na grani nęci zapachem smakołyków. Gdy wieje, miło jest rozgrzać się w niej przed zjazdem.

Poczytaj więcej o okolicy:

Fanes. Ferrata „Barbara” i wodospady w wąwozie

Campitello. Szlak okrężny wokół miasta

Canazei. Kurort na zimę i na lato

Val Vajolet. Z doliny na halę Gardeccia