Wczesny poranek jest trochę mglisty. Musimy jednak wypłynąć wcześnie aby do celu ? historycznego miasta Pagan (Bagan) dopłynąć przed zmierzchem.

Mandalaj, z którego wyruszamy, dzieli od niego szosą niespełna 280 km. Samolotem 25 minut lotu. Autobusem co najmniej 7 godzin. Autokarem turystycznym nieco krócej. O pociąg lepiej nie pytać. To jeden z najwolniejszych i najmniej pewnych środków transportu pasażerskiego w Birmie. Ale jest jeszcze droga wodna. Rejsy po rzece Irawadi (Ayeyarwady).

Najważniejsza arteria komunikacyjna

Irawadi jest najdłuższą ? ma 2150 km? rzeką w Birmie i najważniejszą od wieków śródlądową arterią komunikacyjną w tym kraju. Wypływa w południowo-wschodniej Wyżynie Tybetańskiej w Chinach i po pokonaniu blisko 3 tys. km na południe, wpada do Morza Andamańskiego, części Oceanu Indyjskiego. Ma ogromne dorzecze ? 430 tys. km kw., czyli większe od obszaru całej Polski oraz imponującą deltę o powierzchni 30 tys. km kw. Różnice w poziomie wody między porą sucha i deszczową sięgają w dolnym biegu 10 ?11 metrów. Żeglowna jest na odcinku 1100-1440 km od ujścia.

Trakt wodny łączący stolice

To nad tą rzeką zakładano kolejne, historyczne stolice birmańskich królestw, z wyjątkiem aktualnej, od 2005 roku, Nay Pyi Taw położonej około80 kmw linii prostej od jej nurtu. Irawadi jest nie tylko wodnym szlakiem towarowym, ale również pasażerskim, w tym turystycznym. Kursują po niej także nieliczne duże jednostki. Za najlepszą uchodzi ?Road to Mandalay? ? ?Droga do Mandalay?. Luksusowy i odpowiednio drogi, zbudowany w Niemczech czteropokładowy długi biały parowiec, którym pływają niemal wyłącznie cudzoziemcy. Dominują jednak statki niewielkie, zabierające po kilkadziesiąt osób, przeważnie bez kajut. Jednym z nich właśnie popłyniemy.

Na przystani

Przystań rzeczna w Mandalaj z której wyruszamy, jest więcej niż prymitywna. Pora deszczowa minęła już dosyć dawno. I chociaż do szczytu suchej pozostało jeszcze trochę czasu, poziom wody nie jest zbyt wysoki. Do zacumowanego przy brzegu w drugiej linii stateczku schodzimy dosyć stromymi schodami na skarpie, a następnie przez jakiś stateczek wchodzimy po prymitywnych, drewnianych deskach udających trapy, na właściwy pokład.

Spoglądając na wzgórze Mandalaj

Nad głównym, pełniącym rolę zarówno ?salonu? dla pasażerów jak i restauracji, jest pokład widokowy z fotelami, częściowo osłonięty przed promieniami słonecznymi. Na razie dopiero się one pojawiają, z każdą chwilą rozpraszając coraz skuteczniej poranną mgiełkę. Odbijamy, ruszamy z nurtem rzeki najpierw na południe, aby później skręcać na zachód i południowy zachód. W promieniach porannego, ostrego słońca coraz wyraźniej lśnią złote stupy i kopuły pagód Wzgórza Mandalay na lewym, wschodnim brzegu rzeki. Po kilkudziesięciu minutach pojawiają się w oddali kolejne.

Przeczytaj także...

Mandalaj. Pagody i stupy na świętym wzgórzu

Autor: Cezary Rudziński

Sławne Wzgórze Mandalaj oraz znajdujące się u jego podnóża, na zboczach i szczycie pagody z ołtarzami w nich oraz setkami posążków i dekoracji, stupy czy posągi należą do najważniejszych punktów zwiedzania nie tylko tego miasta, ale w ogóle Birmy.

Irawadi. Rejs wśród świątyń

Autor: Cezary Rudziński

Na lewym brzegu coraz liczniej pojawiają się zabytkowe, głównie ceglane budowle. Dotarliśmy do nadrzecznej części Równiny Dwóch Tysięcy Pagód na lewym, wschodnim brzegu Irawadi.

Rangun. Portowe oblicze dawnej stolicy Birmy

Autor: Cezary Rudziński

Niezbyt odległa od centrum dzielnica portowa rzadko odwiedzana jest przez zagranicznych turystów. Jest bowiem bardziej brudna i zaniedbana niż inne obszary byłej stolicy.

Poczytaj więcej o okolicy:

Irawadi. Rejs wśród świątyń

Bago. Czterech Buddów, jak cztery siostry

Rangun. Zbiory i obyczaje w Muzeum Narodowym

Rangun. Portowe oblicze dawnej stolicy Birmy