Šamorin
Nad Wielkim i Małym Dunajem
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
W pobliżu najszerszej, północno-zachodniej części zalewu na Dunaju, który powstał po wybudowaniu tamy i elektrowni wodnej w miejscowości Gabčikovo, leży 13-tysięczne miasto Šamorin, po węgiersku Somorja.
Ma ono bogatą przeszłość i jest ważnym ośrodkiem kulturalnym oraz gospodarczym Żytniej Wyspy – Kukkónii. Węgrzy stanowią w nim ponad połowę mieszkańców, napisy i informacje niemal w każdym miejscu są tu w dwu językach. Do Bratysławy jest stąd zaledwie 23 km dobrą szosą lub koleją, więc wielu tamtejszych mieszkańców przenosi się tu ze stolicy na stałe.
W średniowieczu Šamorin był nawet centrum gospodarczym wyspy, największej rzecznej w Europie. Dunaj, którego główny nurt zmieniał się od XVII w., wpływając przez Bramę Devińską, tworzy z Małym Dunajem obszar o powierzchni dwu powiatów. Z wysokiej jakości glebą i mnóstwem wody. Także jej podziemnymi, termalnymi zasobami wykorzystywanymi w kąpieliskach i aquaparkach.
Rok 1238: Villa Sancta Maria
Dokładna data założenia miasta nie jest znana. Jego nazwa pochodzi od Marii Panny, której postać siedzącą w koronie, z berłem i Dzieciątkiem na ławie, stanowi herb miasta. Znajduje się on na fladze, a także na najstarszej znanej pieczęci miejskiej z 1405 roku. Pierwotnie miejscowość ta nazwała się po łacinie Villa Sancta Maria i pod nią po raz pierwszy wspomniana została w dokumentach pisanych w 1238 r. W kolejnym, z 1287 r, określana jest jako Zentmária, która z czasem przekształciła się w obecną w obu językach.
Według legendy, pierwsze przywileje nadał osadzie węgierski król i święty Stefan I (975-1038). Przypomnę, że przez 10 wieków współczesne tereny Słowacji wchodziły w skład królestwa węgierskiego, a od XIX w. cesarsko-królewskich Austro-Węgier, i nazywane były Górnymi Węgrami. Z faktów udokumentowanych wiadomo, że w roku 1405 król Zygmunt Luksemburski nadał Šamorinowi przywilej miasta królewskiego. Zwolnił je z podatków, a w sześć lat później miasto otrzymało prawo organizowania dwu tygodniowych jarmarków w dniach św. Urbana i św. Bartłomieja.
Centrum handlowo-rzemeślnicze wyspy
Pod koniec XIV w., dzięki rozwojowi rzemiosła, Šamorin, stał się centrum handlowym Wyspy Żytniej. Pierwszy cech (gildię) założyli tu miejscowi kuśnierze. Później krawcy, garncarze, ślusarze, wytwórcy pasków, jubilerzy, tkacze, producenci noży, mydła i handlarze bydła. A w połowie XIX także rybacy. W swoich dziejach miasto miało również okresy trudne. W XVI w. przeżyło ono niszczący najazd turecki, co spowodowało, że w 1589 r. straciło status miasta królewskiego.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz