Walencja
Nad zmienionym biegiem rzeki Turii
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Średniowieczna Walencja otoczona była oczywiście murami obronnymi. Pozostały po nich dwie bramy z potężnymi bastionami – Torres de Serranos wychodząca na zabytkowy most o tej samej nazwie i Torres de Quart.
A także trzecia, zachodnia, przypominająca bardziej łuk tryumfalny niż bramę miejską. Na jej szczycie, w miejscu zarezerwowanym zwykle dla orłów, są rzeźby… nietoperzy. Walencka Starówka to plątanina przeważnie wąskich uliczek z kilkupiętrowymi domami, z których część pamięta czasy gotyku, inne renesansu, najmłodsze zaś bliższe nam epoki. No i zabytkowe świątynie. Katedra zbudowana została na miejscu meczetu poczynając od 1262 roku. Oczywiście w stylu romańskim i gotyckim, ale później była kilkakrotnie przebudowywana. Zachowały się portale: romański, gotycki, elementy renesansowe, zaś fronton jest barokowy.
Zabytki sakralne i świeckie
Wewnątrz są zabytkowe ołtarze i kaplice w stylu baroku i neoklasycyzmu. Najważniejszą jest kaplica św. Graala – Capilla Santo Grial, gdyż to w jej ołtarzu przechowywany jest jeden z największych skarbów i relikwii chrześcijaństwa, sławny kielich, czy raczej puchar św. Graala, o którym napiszę obszerniej w kolejnym artykule. Obok katedry stoi, stanowiąca jej część, najwyższa w mieście, 50,8 metrowej wysokości dzwonnica – El Micalet zbudowana na planie ośmioboku. Na szczyt jej wieży prowadzi ponad 200 stopni. Tuż za nią odkryto niedawno termy z czasów wizygockich.
A obok tylnego, za ołtarzem głównym, wyjścia z katedry przez Bramę Apostołów na niewielki plac – Plaza de la Virgen, wznosi się ciekawa barokowa Bazylika Królewska o długiej hiszpańskiej nazwie Real Basilica de Nostra Señora de los Santos Innocentes Martires y Desamparados. W skrócie w tłumaczeniu na język polski pw. NMP Obrończyni Opuszczonych. Sąsiaduje z nią inna atrakcja tego placu, pomnik – fontanna symbolizująca rzekę Turię i 7 nawadniających kanałów. Zbudowanych przez Rzymian i rozbudowanych przez Maurów, będących źródłem żyzności ziem regionu walenckiego.
Kanały te stały się bowiem podstawą systemu irygacyjnego nawadniającego przede wszystkim sady pomarańczowe. Dodam, że drzewa pomarańczowe, obok palm, rosną na wielu tutejszych ulicach i placach. Zabytkowych, wartych zobaczenia walenckich świątyń lub ich pozostałości, jest oczywiście o wiele więcej. Wspomnę więc tylko o kościołach św. św. Marcina, Augustyna, Estebana, Dominikanów oraz zakonserwowanych ruinach kościoła i klasztoru trynitarzy. Sporo jest cennych zabytków świeckich. Jednym z najpiękniejszych w Europie jest La Lonia – zbudowana pod koniec XV wieku Giełda Jedwabiu.
Bulwary w korycie rzeki
Silne wrażenie na zwiedzających ją robi zarówno front jak i zwłaszcza Sala Kolumnowa ze sklepieniem podpieranym przez spiralne w kształcie kolumny. Inną tutejszą sławną budowlą jest Ayuntamieno – siedziba władz regionu. Podobnie modernistyczna hala targowa z I ćwierci XX w oraz Arena – miejsce corrid. A także liczne gmachy użyteczności publicznej i mieszkalne, w tym z przełomu XIX i XX w. Najciekawsze z nich są wieczorem podświetlone, co pozwala podziwiać ich detale nawet lepiej niż w świetle słonecznym. Gdy na walenckiej Starówce byłem po raz pierwszy przed laty, sporo zabytkowych domów znajdowało się niemal w ruinie.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz