Rabat i Mdina
Najstarsze miasto na Malcie
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Te arabskie nazwy: Rabat i Mdina w sercu chrześcijańskiej wyspy mogą zaskakiwać tylko tych, którzy nie znają chociaż pobieżnie długiej, liczącej ponad siedem tysiącleci, historii Malty.
Najstarsi jej mieszkańcy ? przybysze z Sycylii, mieszkali w grotach. Po domach budowniczych podziemnego labiryntu ? hypogeum w centrum wschodniej części wyspy i megalitycznych świątyń w jego pobliżu oraz na południowym i zachodnim wybrzeżu, nie zachowały się jednak nawet ślady. Pierwszą osadę na wzgórzu w zachodniej części wyspy w miejscu nadal zamieszkanym, wznieśli Fenicjanie. Rzymianie zbudowali obok niej Melitę jako przedmieście Rabatu. Kolejni najeźdźcy, w latach 870-1090 ? Arabowie ? rozbudowali ją w X wieku i otoczyli murami oddzielając oba organizmy miejskie zachowaną do naszych czasów fosą i przekształcając w stolicę oraz nazywając Mdiną. Rabat stał się wówczas jej przedmieściem. Średniowieczny charakter nadali jej Aragończycy, którzy stali się na blisko 270 lat gospodarzami Malty po wypędzeniu z niej Arabów przez władcę Sycylii Rogera I i ponad 70-letnich rządach niemieckich Hohenstaufów.
Kres stołeczności Mdiny położyli joannici ? zakon rycerski świętego Jana ? przenosząc swoją siedzibę najpierw do Birg? (obecnie Vittoriosa), a następnie do La Valletty. Dziś zrośnięte Rabat i Mdina traktowane jako jedno miasto, składają się nadal z tych dwu, bardzo różniących się między sobą części. Niewielka, otoczona murami, nadal warowna Mdina odległa od stolicy ? Valletty ? o 10 km, ma zaledwie około 400 mieszkańców. Góruje nad nią, widoczna z daleka, katedra wzniesiona wewnątrz murów w pobliżu skarpy.
Przy kilkunastu mdińskich ulicach, placu św. Pawła koło tej świątyni i sąsiadującego z nią Pałacu Arcybiskupów oraz placyku przy jednym z bastionów, wznosi się także kościół św. Benedykta i klasztor benedyktynów. Ponadto kaplica św. Agaty, kilka pałaców z których jeden ? Xara ? zamieniono na hotel oraz zabytkowych arystokratycznych i szlacheckich domów?rezydencji. Z charakterystycznymi kamiennymi lub żeliwnymi balkonami i starymi, ozdobnymi kołatkami na bramach. Z kilku bastionów na których nadal stoją zabytkowe działa, roztacza się piękny widok na okolicę oraz oddzielony fosą i szerokim pasem zieleni Rabat.
Zwiedzając to miasto trudno uwierzyć, że wielkie trzęsienie ziemi w 1693 roku. zamieniło je w kupę gruzów. Odbudowane zostało z przepychem, w stylu panującego wówczas baroku, nie tracąc jednak średniowiecznego charakteru i wąskich, krętych uliczek. Zniszczona została wówczas również katedra św. Pawła i św. Agaty z 1230 roku. Wznosząc w kilka lat później nową, obecną, wykorzystano jednak zachowane fragmenty starej. Dzięki temu możemy oglądać w jej apsydzie wspaniałą polichromię Mattia Pretiego ?Katastrofa statku św. Pawła?.
Dodaj komentarz