Neapol
Od Wielkiej Grecji po Obie Sycylie
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Nowe Miasto wnet wyprzedziło rangą Stare Miasto, stając się ważnym punktem na mapie Wielkiej Grecji (?????? ??????). Podobnie jak inne jej miasta zachowało ono grecki charakter, rzecz jasna także w czasach rzymskich, czyli od 326 roku. Przez długie stulecia, w przybliżeniu po drugi wiek naszej ery, było centrum kultury greckiej (np. Swetoniusz pisze o Neronie podczas swej wizyty w mieście przemawiającym do jego mieszkańców po grecku). Za sprawą urokliwego położenia oraz łagodnego klimatu okolice Neapolu były też miejscem letniej wilegiatury dla notabli rzymskich.
Po tej i po tamtej stronie
We wczesnym średniowieczu miasto znajdowało się formalnie pod władzą Bizancjum, faktycznie zaś było niezależne. W XII wieku zasiliło normańskie Królestwo Sycylii, założone 1130 a rządzone z Palermo, które jak już rzeczono z grubsza objęło niemal całą południową połowę włoskiego buta, oswobodzoną od Bizantyńczyków i przywróconą katolicyzmowi. Po kilkudziesięciu latach miejsce Normanów zajęli szwabsko-niemieccy Staufowie. Fryderyk II Hohenstauf, król Sycylii od 1198 r., król rzymsko-niemiecki od 1212 r. i cesarz rzymsko-niemiecki w latach 1220-50, ufundował w 1224 r. uniwersytet neapolitański, jedną ze starszych uczelni Europy, obecnie noszącą jego imię.
Schedę po Hohenstaufach przejęli Andegawenowie (ścięcie Konradyna Staufa w Neapolu w 1268 r.). Niezadowolenie z ich polityki doprowadziło wnet do wielkiego powstania ludowego w Palermo, czyli do słynnych Nieszporów Sycylijskich (1282 r.). Jego skutkiem Regnum Siciliae rozpadło się na dwie części, a to w ten sposób, iż wyspa Sycylia przeszła pod panowanie Aragonii, zaś Andegawenowie zatrzymali swe dobra na kontynencie, które zaczęto nieformalnie określać mianem Królestwa Neapolu (Regno di Napoli). Oficjalnie oba organizmy nazywały siebie Królestwem Sycylii, niekiedy z dodatkiem odnoszącym się do ich geograficznego ulokowania względem Cieśniny Mesyńskiej, czyli Regno di Sicilia al di qua del Faro (Napoli) lub Regno di Sicilia al di l? del Faro (Palermo). W rzeczywistości stanowiły one odrębne królestwa, choć w różnych periodach administrowane były wspólnie na zasadzie unii personalnej.
Z ekonomicznego i społecznego punktu widzenia ziemie sycylijskie i neapolitańskie pozostawały strefą relatywnie jednolitą, zwłaszcza w porównaniu do reszty Italii, z gospodarką zasadniczo i tradycyjnie opartą na rolnictwie oraz o niższym stopniu urbanizacji, wyraźnie kontrastując tu z policentrycznym landszaftem włoskiej północy. Stawszy się stolicą de facto nowego państwa Neapol w XIV?XV wieku prosperował gospodarczo i kulturalnie, co poświadczają mnogo wznoszone wonczas zabytkowe dziś budowle.
Wicekrólestwo Hiszpanii
W kolejnym okresie, który ogólnie można nazwać hiszpańskim, zainaugurowanym bowiem w r. 1442 przez Aragonię, miasto zintensyfikowało swe kontakty z Półwyspem Iberyjskim, by w samej epoce włoskiego renesansu, którego było jednym z rozsadników, kulturowo promieniować w tym duchu na kraje hiszpańskie. Początkiem XVI wieku, po krótkim epizodzie rządów francuskich, Regno di Napoli weszło na prawach wicekrólestwa w skład rządzonej przez Habsburgów zjednoczonej już Hiszpanii. Szybki jak na one czasy wzrost liczby ludności, która na przestrzeni tylko stu lat podniosła się z około 40 tysięcy w roku 1450 do ponad 200 tysięcy w 1550 roku, uczynił z Neapolu największe miasto na całym obszarze włoskim. Jednocześnie, jak niemal każde miasto w tej części Europy, było to miejsce silnych i znajdujących gwałtowne ujścia napięć społecznych (np. Repubblica Napoletana 1647-48). Panowaniu hiszpańskiemu towarzyszyły oczywiście skierowane przeciwko niemu rewolty, wzniecane w Neapolu i na Sycylii, zaś Włochy jako całość nie przestały być obiektem rywalizacji sąsiednich potęg, w tym zakusów francuskich.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz