Mistra
Opuszczone miasto w górach Tajget
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Mistra to prawie całkowicie opuszczone miasto zlokalizowane na stromych zboczach gór Tajget na Peloponezie. W 1989 roku zostało wpisane na światową listę UNESCO. To miasto zrobiło na mnie wrażenie i pamiętam je do dziś. Te kościoły z czerwonymi dachami, te ruiny twierdzy na szczycie, te chodniki?
Nazwa miasta (??????? – Mistrás)pochodzi od greckiego słowa ?mezithras?, co oznacza naczynie do produkcji sera? bo lokalizacja jest do niego podobna. Mistra powstała w 1249 roku jako twierdza. Miała ona zapewnić swojemu twórcy, frankońskiemu księciu Wilhelmowi II Villehardouin, kontrolę nad tą częścią Peloponezu. Za jego czasów był to jedynie fort zbudowany na szczycie wzgórza ponad doliną rzeki Evrotas. Z biegiem lat, u stóp fortu powstawało miasto, a fort zaczęto nazywać ?Kastro?. Dziesięć lat po powstaniu miasta przeszło ono w ręce Bizantyjczyków, po wygranej bitwie pod Pelagonią. Po 1348 roku stała się stolicą despotatu Morei. Zanim miasto zdobyli Turcy w 1460 roku, było ono ważnym ośrodkiem kultury. Przybywali tu uczeni i artyści z Serbii, Konstantynopola i Włoch. Wpływy włoskie widać w kolorowych i doskonale zachowanych freskach zdobiących kościoły.
Trzy obszary do zwiedzania
Miasto dzieliło się na trzy części: Kastro ? frankoński zamek obronny, Górne Miasto, w którym znajdował się pałac despotów i Dolne Miasto z katedrą. Niemal od początku istnienia miasta, było ono ważnym centrum handlowym. Sklepy i warsztaty znajdowały się wzdłuż głównej ulicy, oraz w podwórkach domów. W czasie ważniejszych świąt kościelnych, poza murami miasta odbywały się targi. Aby zwiedzić całą Mistrę i w każdym obiekcie spędzić chwilkę, potrzeba wiele czasu. Zwiedzanie można zacząć od dołu lub od góry czyli ruin zamku. Obiekty są opisane i trasa turystyczna dobrze wyznaczona.
Cesarska katedra
W dawnych czasach, dolne wejście było początkiem głównej drogi wiodącej do Górnego Miasta. Dzisiaj też jest tu wejście turystyczne. Zaraz za nim znajduje się Mitrópolis (katedra), najstarsza świątynia w mieście, zbudowana pod koniec XIII wieku. Powstała prawdopodobnie na zlecenie biskupa Eugeniosa, a poświęcono ją św. Dymitrowi. Wewnątrz, przed ikonostasem, wmurowana jest marmurowa płyta z dwugłowym orłem. Prawdopodobnie upamiętnia ona koronację ostatniego cesarza Bizancjum, Konstantyna XI Dragassesa. Odbyła się ona w tym kościele w styczniu 1449 roku. Na ścianach są freski przedstawiające męczeństwo i złożenie do grobu św. Dymitra. Są też freski pokazujące sceny z życia Marii i cudów Chrystusa.
Muzeum w dawnym klasztorze
Budynki przylegające do katedry stanowiły rezydencję biskupa, a zostały wybudowane później niż katedra. Dziś jest tam muzeum. Na dziedzińcu pałacu biskupiego znajduje się sarkofag zdobiony rzeźbami pokazującymi uroczystości dionizyjskie. Kolejne miejsce to kompleks klasztoru Vrondochión (Brontochion). Jest to najbogatszy z klasztorów Mistry. Jeden z opatów, Pachomiusz utrzymywał bliskie stosunki z elitami Konstantynopola. Dzięki temu klasztor hojnie wyposażono w przywileje i nadania ziemskie. Pachomiusz został kanclerzem Peloponezu. Ten klasztor był intelektualnym i artystycznym centrum miasta. Uważa się, że w jego zaciszu znajdowały się pracownie kopistów manuskryptów. Tu też nauczał Georgios Plethon, uczony i filozof bizantyński. Na terenie tego klasztoru znajdowały się dwa kościoły główne ? katolikony: Agia Theodorii i Hodegetria. W pierwszym kościele znajdują się malowidła które dotrwały do dzisiaj i urzekają pięknymi barwami. Kaplice kościoła służyły jako miejsca spoczynku jego dobrodziei. Wokół znaleziono sporo grobów w których pochowani byli mnisi.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz