Monte Albán
Piramidy na szczycie białej góry
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Jedziemy przez stan Oxaca na Wyżynie Meksykańskiej. Zmierzamy do dawnego centrum kulturalnego Mezoameryki ? Monte Albán, czyli Białej Góry.
Szosa prowadzi miejscami przez tereny suche, wręcz pustynne, między rosnącymi ogromnymi kaktusami, największymi, jakie dotychczas widziałem. Niektóre mają po osiem i więcej metrów wysokości i niewiele mniej szerokości. Są rozłożyste, przypominają wielkie wieloramienne świeczniki. W niektórych miejscach rosną dosyć gęsto. Trudno nie zatrzymać się i nie zrobić zdjęć?
Ścięty wierzchołek białej góry
Monte Albán jest rzeczywiście niemal biała, wznosi się około 400 metrów ponad otaczające ją doliny, aż na 2 tys. m n.p.m. Trudno uwierzyć, że jej płaski, równy szczyt o rozmiarach kilometra na pół, został po prostu w dalekiej przeszłości ścięty i wyrównany. Praca ta musiała trwać, jak oceniają uczeni, kilkaset lat. Ale też szczyt Monte Albán, obecnie rezerwat archeologiczny, w którym dotychczas odsłonięto, zaledwie około 10 proc. dawnej zabudowy, był chyba najdłużej funkcjonującym miejscem w całych prekolumbijskich dziejach Meksyku.
Miasto Zapoteków, Olmeków i Misteków
Monte Albán był przede wszystkim stolicą Zapoteków, którzy mieli spore osiągnięcia w naukach ścisłych, a zwłaszcza astronomii. Opracowali na przykład 52-letni kalendarz nazywany ?Kręgiem Katunów?, przejęty następnie i udoskonalony przez Majów. Ale nie byli oni tu jedynymi mieszkańcami. Długą historię Monte Albán uczeni dzielą na kilka ? bliższe szczegóły pomijam ? okresów.
* Okres preklasyczny obejmuje lata około 1200-900 p.n.e. Osiedlili się tu pod jego koniec Olmekowie (najstarsza kultura meksykańska, od ok. 1200 r. p.n.e.), a następnie główni jego władcy Zapotekowie i grupy Majów.
* Okres klasyczny to szczytowy rozwój kultury Zapoteków między około 200-300 oraz 750 r. n.e. Porzucili oni to miejsce z nieznanych przyczyn i przez około ćwierć tysiąclecia opuszczone popadało ono w ruinę.
* Następnie, w latach około 1100-1350 n .e., a właściwie aż do początku XVI w., wykorzystywane było przez Misteków jako ich nekropolia.
Skarby w klasycznych grobowcach
Najwspanialsze budowle wzniesiono, a przede wszystkim ścięto szczyt Białej Góry, w okresie klasycznym. Budowano wówczas świątynie i pałace, a liczba mieszkańców wzrosła z około 10 tys. do około 25 tys. Domy stawiano na zboczach góry, a ściślej na wykutych w nich tarasach. To z tego okresu przetrwało najwięcej odkrytych dotychczas zabytków. Poza tymi, które od razu rzucają się w oczy, odnaleziono również ponad 170 podziemnych grobowców.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz