O Vodicach mówią, że kto raz tu zajrzy to wraca? Coś w tym jest, bo niespodziewanie po 15 latach wróciłam i ja. To miasteczko w chorwackiej Dalmacji jest bardzo przyjazne turystom. Plaże ma betonowe, żwirkowe i piaskowe. Sporo drzew daje cień i ochłodę.

Vodice znajdują się niedaleko Šibenika, w malowniczej zatoce. Otaczają je wyspy, na które są regularne połączenia promowe. Można więc zaszyć się na wyspie? Stąd niedaleko do ciekawych chorwackich miast i parków narodowych: Kornati czy Wodospadów Krka. Połączenia autobusowe i promowe są bardzo dobre.

Pierwsza wzmianka o Vodicach pochodzi z 1402 roku. Ludzie mieszkali tu jednak już w epoce żelaza. W czasach rzymskich miejscowość nosiła nazwę Araus lub Arausa Antonina. Znaczący rozwój przypadł na XVI wiek. Miasto otoczono murami i wieżami obronnymi. Po upadku Wenecji w 1797 roku, Vodice przeszły pod panowanie Austrii. W latach 1806-13 były w administracji francuskiej, lecz ponownie wróciły pod władzę Austrii.

Nazwa miasteczka pochodzi od źródeł wody słodkiej, które odnaleziono w tym miejscu kopiąc studnie. Do końca XIX wieku Vodice eksportowały wodę pitną do wielu miejsc. Do dziś na głównym placu miasta zachowały się dwie studnie, jako pamiątka tamtych czasów. Obecnie to miejscowość turystyczna. Klientom dostarcza się wielu ciekawych atrakcji, a informuje o nich nowopowstała informacja turystyczna. Organizowane są ciekawe koncerty. Miasto żyje całą dobę. Nosi tytuł ? Kwiat Turystyczny?, który jest przydzielany za wyjątkowo atrakcyjną ofertę . Vodicka marina otrzymała ?błękitną flagę? za doskonałą infrastrukturę. Jest też ?błękitna plaża?, żwirkowa i atrakcyjna dla dzieci.

Miejscowość szczyci się tradycją i dawną kulturą. Znajdziemy tu ciekawe obiekty zabytkowe. Jak wszędzie, tak i tu są to kościoły: św. Krzyża z dzwonnicą i św. Proroka Eliasza. Ponad miastem, na wzgórzu Okit stoi kościół Matki Bożej Karmelitańskiej. Pochodzi on z XVII wieku, lecz był burzony w różnych okolicznościach. Zawsze jednak go odbudowano. Ostatnie zniszczenie miało miejsce w 1991. W 1995 roku poświęcono kamień węgielny i kościół wspólnymi siłami jest budowany. Prowadzona jest tam Droga Krzyżowa.

Kościół św. Krzyża został zbudowany w 1402 roku na fundamentach starszej kaplicy. W 1421 roku zyskał to wezwanie. To maleńki gotycki kościółek i tylko kilka razy w roku odbywały się w nim msze. Wewnątrz ma unikatową romańsko-gotycką kropielnicę. Jest ona jedyną w tej części Dalmacji. W lecie organizowane są tutaj wystawy.

W centrum miasta stoi kolejny kościół pod tym samym wezwaniem. Jest to kościół parafialny,  jedna z najważniejszych budowli w Dalmacji. Świątynię wykonał słynny szybenicki architekt ? Ivan Skoke. Jego dziełem jest kaplica ołtarza głównego, wkomponowana później w rozbudowę kościoła w latach 1746-1749. Budynek ma harmonijną fasadę z barokowym portalem i piękną rozetę. Boczne ściany mają owalne, barokowe okna. Obok kościoła zbudowano w 1752 roku dzwonnicę. Budowa trwała 20 lat. Posiada dwie loggie. Dolna ma po dwa duże okna z każdej strony, a górna po trzy mniejsze.

Ciekawą budowlą jest wieża Čorić zbudowana w 1646 roku przez rodzinę Fondra z Szybenika. Budulcem był kamień z wyspy Brač. Budynki mieszkalne i obronne zostały wtedy umocnione wysokimi murami. Dzisiaj w lecie na dziedzińcu organizowane jest kino letnie.

Wąskie uliczki i kamienne stare domy zachwycają. Jest też niewielki ryneczek z malutkim parkiem.W centrum nadmorskiej części miasta stoi ogromnych rozmiarów pomnik poległych żołnierzy. Wieczorami jest to miejsce odpoczynku spacerujących.
W 2006 roku otwarto akwarium i muzeum tradycji morskiej. Prezentowane są ciekawe eksponaty. Jest 16 akwariów i model najstarszego statku na Morzu Śródziemnym. Muzeum jest czynne w sezonie letnim.

Przeczytaj także...

Dalmacja. Od Vodic do Dubrownika

Autorka: Barbara Górecka

W Dalmacji są cztery parki narodowe: Kornati, Paklenica, Krka i Mljet. Są też parki przyrody, rezerwaty i pomniki przyrody. Trzy miejsca wpisano na listę UNESCO: pałac Dioklecjana w Splicie, katedrę św. Jakuba w Šibeniku i miasto Dubrownik.

Thassos. Bardzo grecka wyspa

Autor: Jerzy Niemociński

W centrach miasteczek i wsi oraz przy nadmorskich bulwarach zwykle znajdują się tawerny. W południe są one opustoszałe. Przebywają w nich tylko nieliczni stali, lokalni klienci. Stałym widokiem w dzień są starsi Grecy siedzący przed domami...

Šamorin. Nad Wielkim i Małym Dunajem

Autor: Cezary Rudziński

W średniowieczu Šamorin był nawet centrum gospodarczym wyspy, największej rzecznej w Europie. Dunaj, którego główny nurt zmieniał się od XVII w., wpływając przez Bramę Devińską, tworzy z Małym Dunajem obszar o powierzchni dwu powiatów.

Poczytaj więcej o okolicy:

Proizd. Bezludna wyspa ożywa tylko latem

Dubrownik. Na murach i między murami

Brijuni. Świecą pustką wille marszałka Tito

Pag. Całodzienny rejs statkiem z Karlobagu