Centrum terenu historycznego stanowi wzgórze Zamczysko, z usypanym na jego stoku Kopcem Kościuszki. Jest on tak wpisany w teren i porośnięty krzewami, że gdyby nie tablica, trudno byłoby zwrócić na niego uwagę.
Pod tą przydrożna sosną, według legendy, naczelnik powstania Tadeusz Kościuszko, odpoczywał w drodze na pola pod Maciejowicami, na których rozegrała się ostatnia, przegrana bitwa insurekcji.
Dla upamiętnienia ogłoszenia uniwersału, w setną rocznicę śmierci przywódcy insurekcji, w 1917 roku usypano Kopiec Kościuszki. Znajduje się on za miastem, w pobliżu rzeki.
Wystawa „Twierdza a Miasto Kraków 1846-1918” znajduje się głównie w podziemiach fortu „Kościuszko”, pod budynkiem kaponiery. A fort wokół Kopca Kościuszki jest największą i jedną z najstarszych fortyfikacji obronnych Krakowa.
Cmentarz na Salwatorze uważany jest za najładniejszą krakowską nekropolię. Nie jest wpisany do rejestru zabytków i nie otrzymuje państwowej dotacji. Opieka nad grobami należy do rodzin i parafii. Niestety, to za mało.
Podczas budowy fortyfikacji otaczających Kopiec Kościuszki, Austriacy zburzyli kaplicę wraz z pustelnią. Dzięki staraniom Komitetu Kopca Kościuszki, wybudowano nową, istniejącą do dziś.
Po śmierci Naczelnika rozważano możliwość usypania Kościuszce pomnika ziemnego na wzór kopców Krakusa i Wandy. Ostatecznie 19 lipca 1820 roku, Senat uchwalił zbudowanie Kopca Kościuszki.
W Krakowie i jego najbliższej okolicy tradycja sypania kopców sięga najdawniejszych czasów. Ostatni z nich usypano zaledwie piętnaście lat temu. Każdy ma swoją historię. Spacerem od kopca do kopca zaczynamy cykl o krakowskich kopcach.
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
