Sudak
Twierdza Genueńczyków na Krymie
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Sudak (Судак) to miasto i kurort nad Morzem Czarnym, na Krymie. Piękno okolicy, piaszczyste plaże, smak dobrego wina, oraz pachnące olejki różane przyciągają turystów.
Ogromną atrakcją jest zrekonstruowana Twierdza Genueńska. Wznosi się ona na wzgórzu, którego pionowe, kilkudziesięciometrowe ściany skalne opadają do morza. Twierdza chroniła miasto przed atakiem od strony wody.
Jak powstawała twierdza
Początki Sudaku przypisuje się Grekom, jednak najstarsze budowle pochodzą dopiero z VI wieku naszej ery. Ich twórcami byli Bizantyjczycy. Później panowali u Chazarowie. Po nich znowu wrócili Bizantyjczycy. W 1365 roku miastem zawładnęli kupcy genueńscy. Wtedy zaczęły powstawać kilometry murów obronnych twierdzy, która do dziś wznosi się ponad miastem. W twierdzy rezydował konsul i stacjonowało wojsko. W 1475 roku, Sudak zajęli Turcy. Miasto zaczęło się chylić ku upadkowi. W osiemnastym wieku, kiedy Sudak stał się częścią Rosji, w twierdzy ulokowano koszary wojskowe. Miasteczko stało się małą wioską rybacką. Prawa miejskie Sudak otrzymał dopiero w 1982 roku.
Dwa kilometry murów
Twierdza Genueńczyków wznosi się nad zachodnią częścią miasta. Obecny stan jest wynikiem rekonstrukcji. Prace rozpoczęto w 1968 roku i ciągle trwają. Warownia zbudowana była na planie trójkąta. Do wnętrza wchodzi się przez barbakan i bramę główną, którą tworzą dwie wieże noszące nazwiska ich twórców. Po lewej stronie bramy jest tablica z historią i schematem twierdzy. Dalej mury rozchodzą się w dwie strony: ich wysokość sięga ośmiu, a grubość – dwóch metrów. Łączna długość murów to dwa kilometry. Wieże w murach mają plan kwadratu, a tylko jedna jest półokrągła. Każda wieża ma trzy poziomy i wysokość około 15 metrów. Po północno-wschodniej stronie zachowało się osiem wież, a po północno-zachodniej jest ich sześć. Każda z nich ma tablicę informującą o jej nazwie i czasie powstawania
Za murami warowni
Wewnątrz twierdzy były ulice, osiedla mieszkaniowe, punkty handlowe. Na samym początku natrafiamy fundamenty domów i cysterny. W sprawie ich przeznaczenia zdania badaczy są podzielone: jedni uważają, że przechowywano w nich wodę, a inni – że pełniły funkcję więzień. Na wzgórzu znajdują się ruiny kościoła Maryi Dziewicy i meczet zwany „świątynią z arkadami”. Świątynia powstała na początku XIII wieku, ale niewiele się zachowało z tego okresu. Większość budowli pochodzi z XIV, a portal z XVI wieku. W ciągu stuleci przechodziła ona z rąk do rąk. Wykorzystywali ją Turcy, Genueńczycy, Ormianie, Niemcy. W 1475 roku świątynia została spalona przez Turków wraz z ukrywającym się w niej konsulem i obrońcami miasta. Powyżej niej jest taras widokowy, a z niego fantastyczny widok na zatokę i dolinę.
Po linie na Basztę Panieńską
Na górną część twierdzy składają się cytadela, zamek konsula, mury i trzy wieże. Na zamku znajdowały się pomieszczenia mieszkalne, obronne, magazyny żywności, wody i amunicji. Najwyższy punkt stanowi wieża Dorzoni, nazywana też Basztą Panieńską (162 m n.p.m.). Baszta była wykorzystywana jako więzienie dla najważniejszych jeńców. Można się do niej dostać, ale trzeba mieć niezłe doświadczenie wspinaczkowe. Ostatni fragment drogi trzeba pokonać za pomocą zwisającej liny. Przed twierdzą, na uliczce doprowadzającej do niej są knajpki i sklepiki z pamiątkami.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
- film autorki
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz