Uherské Hradiště
Barokowa fara na dębowych palach
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Zaledwie około 30 km dzieli Węgierskie Grodziszcze (Uherské Hradišt?) na Morawach Wschodnich, od granicy ze Słowacją.
15 października br. minęła 760 rocznica jego założenia w 1257 roku przez króla Czech Przemysła Otokara II i opata pobliskiego klasztoru cystersów w Velehradzie. Przekształcili oni małą wioskę rybacką na wyspie na rzece Morawie. Teren na którym leży to obecnie powiatowe miasto z bogatą historią, cennymi zabytkami oraz pięknymi tradycjami i folklorem regionu Slovácka, w VIII i IX wieku było jednym z najbardziej znaczących centrów państwa Wielkomorawskiego.
Węgierskie czyli słowackie
Pierwszy człon nazwy miasta – Uherské, która oficjalnie po raz pierwszy pojawiła się dopiero w roku 1587, gdyż wcześniej było to po prostu Grodziszcze (Hradišt?), później z dodatkiem lokalizacyjnym ?nad Moravou?, ma jednak z Węgrami związek zgoła odmienny, niż można by sądzić odczytując ją dosłownie. Znaczy bowiem ?przy granicy z Węgrami? (do których przez 10 wieków należała sąsiednia Słowacja).
Ratusz, fortyfikacje, zabytkowe domy
Na poznanie w tym mieście zasługuje co najmniej kilka zabytków. Stará Radnice, czyli Stary Ratusz z metryką od 1296 r. w którym powstał z dwu mieszczańskich domów, a później był kilkakrotnie przebudowywany, z lekko pochyloną wieżą. Dawne, wznoszone od polowy XIV w. fortyfikacje obronne, z których zachowała się tylko jedna brama nazywana niegdyś Spaloną (Shořela), a współcześnie Mateusza (Matyášova). Kaplica św. Elżbiety, a także jedyny zachowany w mieście dom renesansowy ?Pod Słońcem? (Dům u slunce), czy były klasztor franciszkanów, obecnie powiatowe archiwum, założony w roku 1490 z przepięknym refektarzem. Warto do nich dodać jeszcze aptekę ?Pod Złotą Koroną? (Lékárna u zlaté koruny) z XVII w. oraz stary barokowy dom ?Pod Sową? (Dům u sovy).
Tak, jak robiono to w Wenecji
Szczególne miejsce wśród tutejszych zabytków zajmuje jednak fara ? parafialny, a zarazem dziekański kościół św. Franciszka Ksawerego. Zajmuje ona, wraz z kompleksem dawnego klasztoru jezuitów, jedną z dwu wąskich pierzei rynku, obecnie placu Masaryka. Jezuici przybyli tu z Kromierzyża w połowie XVII w. i swój klasztor zbudowali w latach 1654-62. Zaś w roku 1670 rozpoczęli wznoszenie klasztornego kościoła. Nie było to zadanie proste, gdyż grunt wyspy na rzece Morawa był piaszczysty i grząski. Podobnie jak w przypadku ratusza oraz kilku innych dużych budowli, zastosowali więc technikę sprawdzoną w Wenecji. Wbijali najpierw w grunt, aby go umocnić, potężne drewniane pale, głównie dębowe. Niedawne badania wykazały, że są one nadal w dobrym stanie, chociaż w trakcie remontu fundamenty budowli wzmocniono zastrzykami z betonu.
Barokowy kompleks
Tutejszy pojezuicki kompleks składa się obecnie, oprócz fary, także z akademika i gimnazjum z salą teatralną nazywaną Redutą. Kościół św. Franciszka Ksawerego zbudowany według projektu praskiego architekta Dominika Orsiego, ukończony został w roku 1680. Zaś jego dwie wieże dobudowano w 1685 roku, a w następnym dodano kościołowi portal.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz