Uniwersytet Wrocławski stoi w miejscu zamku książęcego, wzniesionego w XIV wieku. Wcześniej, bo w XII wieku w tym miejscu stał dwór książęcy Henryka Brodatego, który przeniósł się w to miejsce z Ostrowa Tumskiego.

Zamek w 1659 roku został podarowany jezuitom. W 1702 roku cesarz Leopold I ufundował nowy budynek dla Akademii Jezuickiej. Północne skrzydło budowli to obecnie gmach główny uniwersytetu. Uznawany jest on za arcydzieło architektury barokowej. W bogato zdobionych wnętrzach można oglądać liczne figury i malowidła. Na pierwszym piętrze znajduje się Aula Leopoldina. To przepiękna sala zdobiona barwnymi malowidłami i złoceniami. Wiele tu fantastycznych rzeźb.

Przez cały Śląsk po cesarskich schodach

Do auli wchodzi się obszerną i bogato zdobioną w malowidła klatką schodową. Schodami zwanymi cesarskimi przemierza się symbolicznie cały Śląsk. Nad głowami znajdują się alegoryczne przedstawienia księstw śląskich z ich miastami i zabytkami. Na piętrze, na plafonie poświęconym księstwu wrocławskiemu, za postacią sprawiedliwej i potężnej Wratislavii, jest wyeksponowany budynek Uniwersytetu.

Mądrość była kobietą…

Drewniane drzwi wprowadzają do skarbu uczelni – to Aula Leopoldina. Aula na szczęście nie ucierpiała w czasie wojny. Dzięki temu można dziś podziwiać harmonijne połączenie architektury, rzeźby, malarstwa i wyposażenia. Mimo świeckiego charakteru, wnętrze sprawia wrażenie świątyni. Uczelnią kierowali jezuici, a według nich wiedza ziemska możliwa była dzięki spływającej na człowieka Mądrości Bożej. W środkowej części Auli, na sklepieniu, Mądrość Boża przedstawiona jest alegorycznie jako kobieta. Nad jej głową unosi się gołębica – symbol Ducha Świętego. W auli rozpoznać można świętych, patronów Śląska i Wrocławia, opiekunów uczelni i świętych jezuickich. Do tych postaci należą święci: Jadwiga Śląska, Jan Chrzciciel, Leopold, Ksawery i  Ignacy Loyola. Oni to powierzają uczelnię opiece Matki Boskiej.

Ukłony w stronę cesarza

Jezuici umieli okazać wdzięczność również władzy ziemskiej. Fundator Auli, cesarz Leopold I siedzi na tronie z berłem i wieńcem laurowym na głowie. Towarzyszą mu cnoty Roztropności i Zapobiegliwości. Po bokach podium stoją dwaj synowie: Józef  I i Karol VI. Obrazy wiszące w audytorium przedstawiają tych, którzy przyczynili się do rozwoju zakonu jezuitów i powstania Uniwersytetu. Na emporze muzycznej umieszczone jest popiersie najważniejszego urzędnika cesarskiego na Śląsku – Johanna Antona Schaffgotscha. Nad emporą autor fresków Christoph Handke namalował spoglądającą w stronę cesarza Leopolda dumną Silesię  (personifikację Śląska), jej córkę Wratislavię i boga Odry – Viadrusa.

Warto wiedzieć

Idąc schodami wyżej dostaniemy się na Wieżę Matematyczną, z której rozciąga się piękna panorama na cały Wrocław.

Przeczytaj także...

Wrocław. Kilka nieoczywistych faktów o mieście

Autor: Waldemar Rusek

Wrocław jest wysoko klasyfikowany w różnych rankingach. Jest w pierwszej setce na świecie w kategorii „Najlepsze miasto do życia”. W roku 2016 był Europejską Stolicą Kultury a od roku 2019 jest Miastem Literatury UNESCO.

Kraków. Kościół św. Barbary, mojej patronki

Autorka: Barbara Górecka

Z kościołem św. Barbary związane jest też podanie mówiące, że został on wykonany przez murarzy krakowskich, jako wotum, a do wzniesienia jego użyto cegły pozostałej z budowy kościoła Mariackiego.

Lhasa. Skarby wielkiego klasztoru Drepung

Autor: Cezary Rudziński

Dla mnie ważnym momentem pobytu w klasztorze Drepung były widoki z jego dużego tarasu na dachu. Na Dolinę Lhasy i rzekę Lhasę – dopływ jednej z największych indyjskich rzek, Brahmaputry.

Poczytaj więcej o okolicy:

Wrocław. Hala Stulecia. Dlaczego na liście UNESCO?

Wrocław. Synagoga Pod Białym Bocianem

Wrocław. Św. Marcin na Ostrowie Tumskim

Wrocław. Jatki rzeźników i artystów