Kobryń
W oczach dawnych i współczesnych
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
To ponad 50-tysięczne dziś, przemysłowe (przemysł metalowy, lekki i spożywczy) miasto leży u ujścia rzeczki Kobrynki do Muchawca ? dopływu Bugu, w obwodzie brzeskim.
Kobryń (?????) znajduje się niespełna 50 km od jego administracyjnego centrum ? Brześcia nad Bugiem, przy drodze szybkiego ruchu z niego do Mińska i Moskwy. Nie ma zbyt wiele do zaoferowania turystom. Ze względu jednak na ciekawą przeszłość i liczące setki lat związki z Polską oraz kilka zachowanych zabytków, obiektów i miejsc dotyczących również naszej historii i wybitnych rodaków, zasługuje na poznanie.
W odległości 23 km od Zabinki, a 49 km od Brześcia ? czytam w wydanym w 1935 roku w tym mieście ?Przewodniku po Polesiu? dr. Michała Marczaka ? leży jedno z większych miast poleskich ? Kobryń? rozciąga się na lewym brzegu spławnego Muchawca, wchodzącego o przeszło 2 mile wyżej w skład kanału Królewskiego i nad rzeczką Kobrynką? liczy okrągło 10.000 mieszkańców w większej części Żydów. Jest siedzibą władz powiatowych, posiada państwowe gimnazjum koedukacyjne i garnizon wojskowy. Ma charakter drobno kupiecki: skupia się tu znaczna liczba rzemieślników pospolitych branż?
Nieliczne zabytki przeszłości wskaże Sawelij Kreczyno mieszkający przy ul. Garncarskiej 25. Należą do nich: przed mostem na Muchawcu drewniana cerkiewka pounicka z kilku staremi obrazami polskiemi pod chórem; za mostem przy ul. Piłsudskiego, w pobliżu głównej cerkwi, pomnik Kościuszki na murowanym cokole, na którym do 1919 r. wznosił się posąg generała Suworowa, sprawcy rzezi Pragi i właściciela dóbr kobryńskich z nadania imperatorowej Katarzyny; po obu stronach tego cokołu ustawiono moździerze i kule z czasów wojny Krymskiej i rosyjsko ? tureckiej 1877 r.; dworek dyktatora Traugutta przy ulicy tejże nazwy 10?
Autor przedstawił też w skrócie dzieje Kobrynia podkreślając, że: ?należy do najstarszych osad na kresach wschodnich. Już od XI w. istniał tu drewniany zamek dzielnicowych książąt ruskich, podarowany w r. 1286 przez Włodzimierza Wasilkowicza żonie swej Oldze. Z czasem po zawojowaniu Rusi przez Litwinów kniaźstwo Kobrzyńskie przypadło jednej z linii Olgerdowiczów aż do jej wymarcia w osobach kniazia Iwana Siemionowicza i jego żony Teodory w pierwszej ćwierci XVI w.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz