Agadir to miasto wczasowe nad oceanem Atlantyckim. Gdyby ktoś oczekiwał większych klimatów marokańskich, to tu nie znajdzie.

Kiedyś była to niewielka wieś rybacka, a teraz ma niemal 700 tysięcy mieszkańców. W Agadirze nie znajdziemy jednak zabytków oprócz ruin osiemnastowiecznej kazby (twierdzy) na wzgórzu ponad miastem. W 1960 roku nastąpiło tu trzęsienie ziemi. Po tym zdarzeniu rozpoczęto budowę nowego miasta z przeznaczeniem dla turystów. Plaża tu piękna, piaszczysta i duża. Ocean z czystą wodą pluska w zatoce. Bardzo ładna promenada zachęca do spacerów. Przy niej wiele restauracji, kawiarni i sklepików. Jest też mały ogród zoologiczny. W porcie jest mnóstwo restauracji rybnych. W tej części Agadiru jest wiele hoteli wysokiej klasy.

Od Fenicjan do… Niemców

Historia Agadiru jest dość odległa. Już w VII w. p n e pierwszymi osadnikami na wybrzeżu byli Fenicjanie. Nazwa dzisiejsza wywodzi się z lat późniejszych, od berberyjskiego określenia ?agadir?. Oznacza to ufortyfikowany spichlerz. Prawdziwe miasto z portem handlowym założyli Portugalczycy w XV wieku. Z Sahary przybywały karawany z towarem. Przede wszystkim był to cukier i wełna. Transportowano to do Europy. Na początku XX wieku krajem zainteresowali się Francuzi i Niemcy. Ostatecznie pozostali tu Francuzi. Niemcy jednak dalej czują sympatię do Agadiru, a ich obywatele licznie przylatują tu na wypoczynek.

Twierdza na wzgórzu

Od strony północnej, ponad portem wznosi się wzgórze (236 m n.p.m.). Jest ono co noc oświetlane, a napis ?Bóg, król, naród? ? wyeksponowany. Z wielu miejsc miasta jest widoczny. Na szczycie są ruiny kazby. Tę obronną fortecę wzniósł w połowie XVI wieku sadycki sułtan Muhammad asz-Szajch. Za czasów alawickich rozbudowano kasbę, a było to w połowie XVIII wieku. Wtedy zapanował tu mulaj Abd Allah. W latach późniejszych kasba traciła na znaczeniu militarnym.
W opuszczonych murach mieszkańcy miasta urządzili sobie domostwa. Było ich tu kilkuset. Kasba przetrwała trzęsienie ziemi. Niestety szybko niszczała i do dziś zachowały się tylko mury obronne i łuk wejściowy. We wnętrzu same gruzy. Piękna za to jest panorama na całe miasto, zatokę i ocean.

Uwaga na „przewodników”

Do ruin kasby można dojechać samochodem. Pokonanie tej trasy pieszo to dość nierozsądny pomysł. Droga jest dość kręta. Na górze płatny parking i niepłatne wejście na teren zwiedzania. Przy parkingu stoją cierpliwie wielbłądy ze swoimi opiekunami. Tuaregowie za zdjęcia życzą sobie zapłaty. Od razu doczepia się do człowieka gość, który bardzo chętnie opowiada o kasbie. Na końcu życzy sobie opłaty i to sporej, należy więc mieć się na baczności i nie być miłym w zawieraniu takiej znajomości…

Przeczytaj także...

Agadir. Drugie życie marokańskiego miasta

Autor: Cezary Rudziński

Agadir jest chyba najbardziej znanym Polakom miastem Maroka. Jest to jednak miasto na wskroś europejskie, przynajmniej z wyglądu, układu ulic oraz porządku. Bo Agadir, jest miastem zupełnie nowym, choć zbudowanym na ruinach.

Banjole. Wczasowisko nad Adriatykiem

Autorka: Barbara Górecka

W Banjole są trzy kempingi, a przy nich zagospodarowane plaże. Znajdziemy też plażę niezagospodarowaną, ale dobrą. Przy każdej jest teren leśny i można osłonić się przed słońcem.

Kraków. Kościół św. Barbary, mojej patronki

Autorka: Barbara Górecka

Z kościołem św. Barbary związane jest też podanie mówiące, że został on wykonany przez murarzy krakowskich, jako wotum, a do wzniesienia jego użyto cegły pozostałej z budowy kościoła Mariackiego.

Poczytaj więcej o okolicy:

Tanger. Grand taxi do groty Herkulesa

Tafraoute. Wśród czerwonych skał

Agadir. Cytadela nad miastem

Marrakesz. Kto tu nie zajrzał, nie wie, co stracił?