Angkor Thom
Wielkie Miasto Khmerów

Ostatnią stolicę tego potężnego królestwa Khmerów, zbudował 3 km na północ od Angkor Wat jeden z jego największych władców, Jayavarman VII w latach 1181-1220. Wielkie Miasto – Angkor Thom – zaplanowano z rozmachem.
fot: Cezary Rudziński
Angkor Thom. Wielkie Miasto Khmerów
Wchodzę przez bramę południową. Prowadząca do niej Aleja Gigantów zbudowana została na grobli przez stumetrowej szerokości fosę. Oddzielają ją od niej kamienne balustrady dwu szeregów 108 wykutych w kamieniu postaci o wielkich głowach – stąd ich nazwa.
To już 10 lat! Materiał został zamieszczony w naszym portalu ponad dekadę temu.
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!

Ostatnia stolica królestwa

Nową, i jak miało okazać się, ostatnią stolicę tego potężnego wówczas królestwa, zbudował 3 km na północ od Angkor Wat jeden z jego największych władców, Jayavarman (Dżajawarman) VII w latach 1181-1220. Wielkie Miasto – Angkor Thom – zaplanowano z rozmachem, o kształcie prostokąta 3×4 kilometry. Miało potężne, 8-metrowej wysokości i kilkumetrowej szerokości mury, z 15 metrowej grubości bastionami i 54 wieżami strażniczymi, otoczonymi 100 metrową, głęboką na 6 metrów fosą. Prowadziło do niego pięć wspaniałych bram, z których dwie są od wschodu, pozostałe po jednej z każdego kierunku. W narożnikach murów stanęły małe świątynie – Prasaty Chrung. Znajdują się w nich stelle z informacjami o budowie miasta. W momencie wznoszenia Angkor Thom, w obrębie nowej stolicy, do której król z dworem przeniósł się po splądrowaniu w 1177 roku Angkor Wat przez Czamów, stały już starsze świątynie i budowle z czasów króla Udayadityawarmana II.

Za bramami i murami

Od  każdej z bram w murach zbudowanych z laterytu do centrum miasta prowadziła aleja o szerokości od 30 do 40 metrów. Wewnątrz stał pałac królewski i sąsiadujące z nim tarasy, świątynie oraz dzielnice mieszkalne zbudowane według hinduskiej tradycji, przy ulicach przecinających się pod katem prostym. Każda dzielnica, budowla i dom spełniały określone funkcje. Większość budynków było drewnianych. W mieście, poza królem i jego dworem, mieszkali kapłani oraz wyżsi urzędnicy. Zwykli ludzie żyli poza obrębem murów. Po upadku królestwa porosła je dżungla, nie pozostały więc po nich praktycznie żadne ślady. Zachowały się tylko, w większości w ruinie, budowle kamienne. Przede wszystkim centralnej, wielkiej świątyni Bayon, pałacu królewskiego i tarasów: Słoni i Króla Trędowatego, sanktuarium Baphuon, Pałacu Bogów oraz wież na obrzeżach dawnego placu defilad i uroczystości. O nich napiszę osobno.

Czytaj dalej - strony: 1 2

Poczytaj więcej o okolicy:

 
Dodaj komentarz
(Dozwolone typy plików: jpg, gif, png, maksymalny waga pliku: 4MB.)
(wymagany, niepublikowany)
Wszystkie materiały zamieszczone na naszym portalu chronione są prawem autorskim. Możesz skopiować je na własny użytek.
Jeśli chcesz rozpowszechniać je dla zysku bez zgody redakcji i autora – szukaj adwokata!
Zamknij