Sassolungo to najmniejsza powierzchniowo grupa górska w Dolomitach. Tworzy gniazdo o zwartej budowie i wyraźnie zaznaczonych granicach.

Od północy i pnółnocnego wschodu ogranicza ją dolina Val Gardena. Na wschodzie przełęcz Sella oddziela ją od grupy Sella. Na południu jest dolina Val di Fassa. Na zachodzie jest hala Alpe di Siusi i piękny grzbiet Cresta di Siusi. Szczyty tworzą imponujące ściany. Największe wrażenie robi wschodnia ściana Sassolungo. Dogodnym punktem wyjścia na wędrówkę jest przełęcz Sella.

Okrążenie całej grupy jest dość czasochłonne ale warto tą trasą przejść. Nie sprawia żadnych trudności. Wokół Sassolungo jest kilka obiektów zwanych schroniskami, ale to są pensjonaty lub restauracje. Można tu spotkać świstaki.

Ruszamy z Ciampedel. Tu mamy kolejkę na Col Rodela. Kupujemy bilet powrotny, bo powinnyśmy zdążyć na ostatni kurs o godz. 18. (Uwaga! Przy wyciągach należy sprawdzać godziny ostatniego kursu!). Górna stacja kolejki jest na szczycie. Na płaskim terenie stoi pierwsze na trasie schronisko ? Rifugio Des Alpes. Jest też duży węzeł szlaków. Idziemy drogą 557 do niżej położonej przełęczy. Ten sam numer ma szlak w kierunku Passo Sella i Sentiero Federico Augusto. To szlak okrężny, my chcemy iść do Passo Sella i wrócić przez Sentiero Federico Augusto. Skręcamy zatem w prawo, po lewej widać rifugio Pertini. Przechodzimy obok kolejnego pensjonatu ? Rifugio Salei. Droga dalej jest wygodna i szeroka. Po prawej olbrzymie schronisko-hotel ? Rifugio Valentini. Tu można dojechać samochodem. W dole już widać Passo Sella.

Przy parkingu wyciąg „kubełkowy” na przełęcz Forcella Sassolungo, skąd prowadzi szlak do schroniska  Demetz a dalej do rifugio Vicenza. Tu znajduje się dolna stacja kolejki wywożącej pod Rifugio Demetz. Z tego też miejsca są niesamowicie piękne widoki. Z jednej strony białe ściany Sassolungo, z drugiej masyw Selli. Z parkingu drogą 526/528 idziemy przez Skalne Miasto utworzone w wyniku oberwania skał ze ścian Sassolungo. Droga wije się wśród drzew wyrastających spod głazów. Za labiryntem skalnym rozpościera się alpejski widok. Rozległe łąki i wyrastające z nich, sięgające nieba pionowe ściany.

Przeczytaj także...

Vicenza. Wsparta o Prealpy Weneckie

Autor: Jarosław Swajdo

Vicenza nigdy nie była stolicą signorii czy księstwa. Kolejno, a generalnie chyba też dosyć gładko, przechodziła spod jednego władztwa pod drugie, finalnie dostając się Republice Weneckiej.

Val di Fassa. Małe miasteczka w wielkiej dolinie

Autorka: Barbara Górecka

Otoczenie jest fantastyczne. Białe wapienne ściany, zielone łąki i lasy, jeziora. Miasteczka są typowo turystyczne i większych zabytków tu nie ma. Jak wszędzie w regionie jest nazewnictwo dwujęzyczne i należy się do tego przyzwyczaić.

Piz Boe. Szczyt mego życia? na razie

Autorka: Barbara Górecka

Widzę na wypłaszczeniu jakąś budkę więc decyduję się tu zostać i poczekać aż koledzy zejdą z góry. Plecak coraz bardziej mi ciąży, głód zaczyna dokuczać, sucho w gardle… Nauczyłam się przegrywać i nie bardzo mi żal że nie wejdę. Doszłam, dokąd siły pozwoliły…

Poczytaj więcej o okolicy:

Altipiano di Pala. Dziko na wielkim płaskowyżu

Sela Brunech. Ścieżką ponad dolinami

Monte Piana. Moje miejsce jest na szlaku

Averau-Nuvolau. Z Passo Giau do Forcella Nuvolau