Ziemia Sieradzka, to region położony w samym sercu Polski. Zlokalizowany jest w zachodniej części województwa łódzkiego. Powiat sieradzki jest największym w  województwie.  Sieradz był stolicą województwa sieradzkiego w latach 1975-1998.

Wykopaliska archeologiczne potwierdzają ślady osadnictwa za ziemi sieradzkiej już od neolitu! W XII wieku były tu kasztelanie Sieradzka i Rudzka, w grodzie była komora celna. Sieradz prawa miejskie otrzymał w 1255 roku. W latach 1263-64 powstało dzielnicowa Księstwo Sieradzkie, którego władcą został Leszek Czarny, a po jego śmierci Władysław Łokietek. Za rządów Jagiellonów warownia w Sieradzu, która znajdowała się na Wzgórzu Zamkowym (obecnie jest tam tylko tablica upamiętniająca), pełniła rolę istotnego ośrodka politycznego, w którym organizowano szlacheckie zjazdy decydujące o wyborze następców tronu: w 1432 Władysława III Warneńczyka oraz w 1445 Kazimierza Jagiellończyka, nadawano królewskie przywileje i zatwierdzano rozejmy. Ziemię sieradzką pustoszyli   Tatarzy, Czesi, Krzyżacy, ale powstałe w drugiej połowie XIV wieku województwo sieradzkie przetrwało aż do drugiego rozbioru Polski. Kres jego rozwoju spowodowały dopiero zniszczenia szwedzkie i saskie podczas wojny północnej.

Odrobina folkloru?

Folklor  sieradzki jest bardzo często pomijany. A szkoda. Przecież mieszkańcy tych ziem mieli własne stroje i obyczaje, co więcej wyróżniali się pod względem kulinarnym! Stroje regionalne zakładane były tylko w dni świąteczne albo ważne uroczystości. Ludzie na wsi troszczyli się o nie, dlatego do dziś możemy je podziwiać.  Wśród strojów sieradzkich wyróżniamy letni i zimowy. Damski strój składał się z koszuli płóciennej, wełniaka z zapaską z tkaniny tkanej na krośnie ręcznym, lub sukni z tkaniny fabrycznej z zapaską haftowaną ręcznie, płóciennej halki, chustki i korali. Na strój męski składały się: biała płócienna koszula, portki z tkaniny tkanej na krośnie ręcznym, spencer z tkaniny tkanej na krośnie ręcznym, granatowa sukmana, maciejówka.

Kuchnia regionalna

Kuchnia ziemi Sieradzkiej jest niezwykle zróżnicowana. Większość potraw nie odbiega od tradycyjnej kuchni szlachty mazowieckiej czy wielkopolskiej. Są natomiast potrawy takie jak bigos gotowany zgodnie  recepturą sieradzką czy prażuchy z mąką zasmażaną. Region sieradzki nie należał do najbogatszych (w porównaniu do ?gigantów? takich jak Wielkie Księstwo Łowickie, Wielkopolska czy Śląsk). Ludzie korzystali z dóbr takich jakie dała im ziemia. Dlatego ważnym elementem kuchni były ziemniaki. W moim domu do dziś przyrządza się wspomniane ?prażuchy? (odmiany tej potrawy są niezliczone). Wbrew pozorom jest to najbanalniejsza w zrobieniu potrawa, smaczna i syta.

Przeczytaj także...

Sieradz. W skansenie wspominam dawne dni

Autor: Waldemar Rusek

Zwiedzając Sieradzki Park Etnograficzny przypominam sobie jak kiedyś wyglądało życie na wsi. Miałem wuja w Nowolipsku koło Chocza... To było prawdziwe wiejskie gospodarstwo 30 metrów od lasu. Prąd podłączyli dopiero po roku 1970...

Warta. Warto wpaść do miasta nad Wartą

Autor: Erwin Jan Kozłowski

Dzisiejsza Warta zachowuje nadal średniowieczny układ miasta z wydłużonym rynkiem i odchodzącymi od niego ulicami. Część domów i jatki przy rynku pochodzą z XIX wieku. Także ratusz z 1842 r. odbudowany został po wojennych zniszczeniach.

Heichelheim. Wielka klucha z Turyngii

Autor: Adam Gąsior

W Heichelheim, pół godziny jazdy autokarem od Weimaru, znajduje się najsłynniejszy zakład produkujący słynne ziemnaczane kluski (czasami nazywane knedlami) oraz muzeum.

Poczytaj więcej o okolicy:

Biała Rawska. Smętny pałacyk w zaniedbanym parku

Piotrków Trybunalski. Szkolne wspominki, zapomniane kąty

Kamieńsk. Dwa pomniki Tadeusza Kościuszki

Drzewica. Gotycki kościół z okrągłą wieżą