Pińsk
O dziejach kresowego miasta

Najstarsza wzmianka o Pińsku pochodzi z roku 1097 – i znajduje się w najstarszej kronice staroruskiej – „Opowieści minionych lat” spisanej przez zakonnika Nestora. Ze źródeł żydowskich wynika natomiast, że pierwsza synagoga pińska wybudowana została już w roku 1050.
Tagi: ,
fot: Cezary Rudziński
Pińsk. O dziejach kresowego miasta
W roku 1773 Pińsk posiadał 9 kościołów i klasztorów katolickich, wspaniałe, trzypiętrowe murowane kolegium jezuitów zbudowane w latach 1631-35, z najwyższym w W. Ks. Litewskim kościołem św. Stanisława, Wielką Synagogę i wiele innych obiektów.
To już 10 lat! Materiał został zamieszczony w naszym portalu ponad dekadę temu.
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!

W dziejach miasta odnotowano najazdy rozmaitych wrogów oraz pożary powodujące zniszczenia. Szczególnie dramatyczne konsekwencje ? wymordowanie Żydów i katolików, ograbienie świątyń ? przyniosło zajęcie miasta przez rezunów płk. Nebaby podczas powstania Bohdana Chmielnickiego, a później szwedzki Potop. Ale miasto, mimo wzlotów i upadków, odradzało się i rozwijało. Już w roku 1396 książę piński i turowski Zygmunt Kiejstutowicz ufundował klasztor franciszkanów z najstarszą na kresach wschodnich świątynią katolicką. Jej kontynuatorką jest obecna katedra.

W roku 1773 Pińsk posiadał 9 kościołów i klasztorów katolickich, wspaniałe, trzypiętrowe murowane kolegium jezuitów zbudowane w latach 1631-35, z najwyższym w W. Ks. Litewskim kościołem św. Stanisława, Wielką Synagogę i wiele innych obiektów. W końcu XVIII w. staraniem wspomnianego już Mateusza Butrymowicza i hetmana Michała Kleofasa Ogińskiego wytyczono kanały: Królewski (Dniepr ? Bug) i Ogińskiego, co podniosło znaczenie Pińska jako miejsca przeładunkowego towarów.

Po II rozbiorze Polski w 1793 r. Pińsk wraz z innymi ziemiami b. Rzeczypospolitej  zajęła Rosja. W XIX, a zwłaszcza w XX w. szybko zmieniała się liczba ludności. W 1825 miasto liczyło 4,2 tys. mieszkańców, w 1861 ? 11,3 tys., w 1900 ? 29,5 tys., a w 1910 ? 36,4 tys. ?  najwięcej przed rokiem 1959 ( 41,5 tys. ). Był to rezultat nie tylko strat podczas I wojny światowej, ale i wielkiego pożaru, który 7 sierpnia 1921 r. zniszczył Pińsk do tego stopnia, że stolicę administracyjną Polesia trzeba było przenieść do Brześcia.

Była to ludność różnorodna pod względem etnicznym, religijnym i językowym. ? Na 31 743 mieszkańców ? pisał w 1935 r. M. Marczak ? tylko 7 217 ( 22,3 proc.) używało w życiu domowym języka polskiego. Reszta była wyznania mojżeszowego i prawosławnego. Ludność żydowska, której odsetek Ryszard Kapuściński szacował na 70 proc., w  ogromnej większości nie przeżyła II wojny światowej i okupacji hitlerowskiej. Szybki wzrost liczby mieszkańców nastąpił dopiero w ostatnich dekadach XX wieku. W 1986 r. miasto liczyło 112,6 tys., a w 2000 r. ? 132,6 tys. obywateli.

Czytaj dalej - strony: 1 2

Poczytaj więcej o okolicy:

 
Dodaj komentarz
(Dozwolone typy plików: jpg, gif, png, maksymalny waga pliku: 4MB.)
(wymagany, niepublikowany)
Wszystkie materiały zamieszczone na naszym portalu chronione są prawem autorskim. Możesz skopiować je na własny użytek.
Jeśli chcesz rozpowszechniać je dla zysku bez zgody redakcji i autora – szukaj adwokata!
Zamknij