Przemieszczając się po Maroku mijam wiele pasm górskich i małych miasteczek lub wioseczek. Nie sposób zapamiętać ich nazw. Teraz jadę przez masyw Dżabal Saghru (Jebel Sarhro). To najpiękniejsze pasmo Antyatlasu. Przewija ono się w kilku moich filmikach.

Widzę piękne formacje skalne, cudowne krajobrazy górskie, wąwozy? To surowe góry leżące najbliżej Sahary. Ponad płaskim terenem sterczą wierzchołki gór. Poniżej nich rosną pojedyncze drzewka lub krzewy. Ten teren zamieszkują nomadzi. Najwyższym szczytem jest Amalu n-Mansur (2712 m n.p.m.). Góry Dżabal Saghru zbudowane są ze skał osadowych. Kiedyś było tu dno morskie. Teraz słyną one ze skamielin, których tu mnóstwo. W skałach zatopione są różne roślinki, zwierzątka itp.

Zdobywanie gór

Przez te góry nie prowadzi żadna przyzwoita droga. Jedyną jest ta przez przełęcz Tizi n’Tazazirt. W ostatnich latach górskie drogi są tu budowane od nowa, co ułatwia przemieszczanie się autokarów z turystami. Te piękne góry ciągną się na południu Maroka prawie przez 100 kilometrów. Ograniczone są dwoma wyjątkowymi dolinami: Dara (Draa) i Dadis (Dades). Góry właściwie są niedostępne i turyści tam się nie zapuszczają. Nie ma tu oznakowanych szlaków. Sprawni i wytrwali mogą skorzystać z pomocy przewodników, ale tylko z biur turystycznych, dla swojego bezpieczeństwa. Nazwa Jebel Sarhru (Dżabal Sarghru) oznacza ?suchą górę?. Tu, to ekstremalne warunki, wystarczy tylko spojrzeć na nie. O wodę jest trudno.

Kraj Berberów

Góry te jak i Atlas Wysoki zamieszkują przeważnie Berberowie. Prowadzą koczowniczy tryb życia, mieszkają w namiotach i zajmują się hodowlą wielbłądów i kóz. Jest to bardzo dumny naród a szczycą swoim pochodzeniem od wielkiego filozofa i teologa świętego Augustyna. Nazywają siebie Imazighen a znaczy to ?ludzie wysoko urodzeni?, albo ?ludzie wolni?. To naród wojowniczy, twardy i nieustępliwy. Dżabal Saghru to tradycyjne tereny plemienia Ajt Atta. Było to plemię nastawione bardzo wojowniczo do świata. Jego członkowie mieli ogromne wpływy na te tereny Maroka w wieku XVII-XIX. Zmieniło się to w 1933 roku.

Chwila oddechu

Po drodze zatrzymujemy się w kasbie ?Meteoryt?. Mieści się tu jedna z wielu restauracji stojących przy trasie. Ta  jest wyjątkowo ciekawa. Już od drogi widać jej charakterystyczny marokański styl. Wewnątrz ? jak w muzeum regionalnym. Ogromna tu liczba eksponatów przedstawiających kulturę tutejszej ludności. Jest duża kolekcja skamielin. Sale dla gości urządzone też regionalnie, jest restauracja pod drzewami. Potrawy smaczne i ładnie podane. Odpoczynek w tym miejscu jest bardzo przyjemny.

Przeczytaj także...

Matmata. W Krainie Troglodytów

Autor: Cezary Rudziński

Matmata, największa i najpopularniejsza osada „Troglodytów” położona jest na wysokości 650 m n.p.m. na wschodnich zboczach masywu Az-Zahr w Tunezji.

Antyatlas. Kozy na drzewach i szafran w słoiku

Autorka: Barbara Górecka

Drzewa arganowe nazywają też drzewami życia lub żelaznymi drzewami. To gatunek endemiczny. Nie występują w żadnym miejscu na świecie, tylko w tym paśmie ziemi w Maroko. Wprawdzie zasadzono je w Meksyku, ale nie dają owoców.

Dubaj. Wyspy Palmowe ciągle w budowie

Autor: Cezary Rudziński

Na razie z tych wysp turystyczną atrakcją jest tylko Dżamira. W ciągu siedmiu lat od czasu mojego, poprzedniego na niej pobytu, sporo się tu zmieniło. Budowa trwa bowiem nadal...