Estonia
Wybierz kraj na mapie lub region z listy rozwijanej
Ostatnio dodane artykuły

Historyczne centrum Tallina, niegdyś Rewala, posiada liczne zabytki związane z jego hanzeatycką historią, oferuje też liczne atrakcje turystyczne, które co chwila spotykamy w gęstwinie zaułków i wąskich uliczek.

Górne miasto to właściwie dawna forteca, która rozpościera się na płaskim wierzchołku wzgórza Toompea. Dla przybyszów jest to miejsce, gdzie warto się wspiąć, aby nasycić się panoramicznymi widokami i odpocząć w jednej z tutejszych kawiarni. Na taki spacer zapraszam.

Neoklasycystyczny pałac został zbudowany na początku XIX w. Znajduje się w nim muzeum regionalne z ekspozycjami dotyczącymi historii, przyrody i etnografii regionu Läänemaa i Parku Narodowego Matsalu.

Od niewielkiego parkingu przy moście na rzeczce Suitsu w stronę wieży prowadzi 850-metrowa ścieżka turystyczna. Przy niej tablice edukacyjne, także po angielsku. Wieża stoi na polanie w odległości ok. 300 m od parkingu.

Zatoka Matsalu jest płytka, słonawa i bogata w składniki odżywcze. Jej linia brzegowa pokryta jest żwirem, miejscami błotnista i zarośniętą trzciną. W wielu miejscach znajdują się większe i mniejsze skupiska głazów narzutowych.

Dwór Penij?e jest dobrym punktem wyjścia do spacerów po łąkach i bagnach, do wieży widokowej. To jedno z największych otwartych mokradeł w Europie. W Matsalu zarejestrowano 282 gatunków ptaków, wśród których 175 gniazduje, a 33 bywa przelotem.

Dziś miejsce wygląda dość przygnębiająco. W leju najciekawszy jest przekrój warstw tworzących bałtycki klint. Nawet kłódki przypięte do resztek balustrady pamiętają czasy świetności platformy. A krzaki zarastają widok.

Rzeczka Jägala przełamuje się przez klint w pobliżu swego ujścia do Zatoki Fińskiej. Woda spada tutaj z wysokości 8 m. Szerokość wodospadu jest zmienna i waha się od 50 do 70 m. Z pewnymi wyjątkami.

Po pnących się wśród okolicznych wzgórz wyasfaltowanych ścieżkach wokół jeziora Pühajärv, biegają na nartorolkach zawodnicy. Widziałem nawet kadrę rosyjskich sportowców, którzy trenowali tu na zgrupowaniu.

Valga i Valka mają też polską historyczną nazwę – Wałk. Nic dziwnego, skoro prawa miejskie otrzymało od polskiego króla – Stefana Batorego w 1584 r. Przypomina o tym stosowna tablica, odsłonięta w 2002 r. po estońskiej stronie.

Wszystkie materiały zamieszczone na naszym portalu chronione są prawem autorskim. Możesz skopiować je na własny użytek.
Jeśli chcesz rozpowszechniać je dla zysku bez zgody redakcji i autora – szukaj adwokata!