Były tu dwie świątynie – świątynia Hery (to stąd rozpoczyna się droga ognia olimpijskiego) i świątynia Zeusa, w której stał tronujący na Olimpie jego posąg, dzieło Fidiasza. W tym miejscu stoi samotna kolumna w stylu doryckim.
Przez Sardes przepływała wzbogacająca go rzeka Sart Çayı (dawniej Paktolos) niosąca ze swoimi wodami złoto, które stało się źródłem ogromnego bogactwa króla Krezusa.
W czasach antycznych Assos rządził Hermiasz, uczeń Platona, filozof, który próbował wprowadzić w życie platoński ideał miasta-państwa. Przez kilka lat jego gościem był Arystoteles, który założył tu szkołę filozoficzną.
Prace prowadzone na stanowisku archeologicznym Karahantepe przyniosły spektakularne odkrycia. Znaleziono tam monumentalne budowle użytku publicznego, ozdobione rzeźbami ludzi i zwierząt.
Troję odnalazł Henryk Schliemann niemiecki kupiec i zapalony archeolog amator, który wierzył, że znajdzie homerycką Troję i ..... znalazł ją posługując się egzemplarzem „Wojny Trojańskiej”.
Panorama, jako synteza sztuk, łączy w sobie wieloletnie badania archeologiczne i architektoniczne z twórczością współczesnego artysty. Ma ona zastąpić możliwość obejrzenia sławnego ołtarza.
Odkryto tutaj mnóstwo artefaktów świadczących o wysokiej kulturze Minojczyków. Istnieją dowody, że Minojczycy byli dojrzałym i wysoko rozwiniętym społeczeństwem, kochali sztukę, kolory i życie.
Odkrywając ruiny Knossos Artur Evans nie miał wątpliwości, że znalazł pałac króla Minosa, z kilkuset pomieszczeniami na pięciu poziomach, z korytarzami, spiżarniami i salą tronową! Wszystko przypominało labirynt.
To, co pozostało z megalitycznej budowli po naturalnych zniszczeniach spowodowanych upływem czasu i interwencjach archeologów, zostało bardzo udatnie wkomponowane w hotelowy dziedziniec.
Wybrzeże w Assos zawdzięcza wyjątkowy urok starożytnemu miastu, położonemu na uśpionym wulkanicznym wzgórzu, z którego roztacza się piękny widok na leżące poniżej Morze Egejskie.
