Kapadocja ma wyjątkową tradycję kulinarną, zakorzenioną w tureckich i anatolijskich smakach oraz lokalnym terroir, czyli „smaku miejsca” – unikalnego połączenia warunków naturalnych i ludzkiego doświadczenia.
Pierwsze skojarzenie z Uznam to słońce, plaża i morze. 1900 godzin słońca w roku powoduje, że jest to jeden najbardziej słonecznych regionów w Niemczech. Uprawia się tu - z powodzeniem - nawet winogrona.
Wszystkie zabytki Trnawy znajdują się w historycznym centrum miasta częściowo otoczonym murem obronnym. Najważniejszym punktem jest rynek (Trojičné námestie) z wieżą miejską oraz ulica Hlavna (Główna) zamieniona w deptak.
Dobrze spędzony czas w Urli to rozkoszowanie się wybornymi oliwami z oliwek, smakowitymi daniami kuchni egejskiej i wyśmienitymi winami. Miejscowość słynie z winnic i restauracji typu farm-to-table (z pola na stół).
Tokaj kojarzy się przede wszystkim z Węgrami, ale mało kto wie, że także w Słowacji, produkowane są te słynne wina. Region Tokaju przedzielony jest dziś granicą państwową. Tylko 90 proc. obszaru winnic znajduje się na Węgrzech.
Turcy zniszczyli zewnętrzne mury zamku, ale samej twierdzy nie zdobyli. Do legend przeszła już bohaterska walka „Kobiet Egeru”, które w ostatnim szturmie walczyły dzielnie oblewając napastników wrzątkiem i smołą...
Rzeka malowniczo meandruje tu wśród pól, winnic i lasów. Dlatego poprowadzony tutaj szlak krajoznawczo-kulinarny nazwano „Niech Cię Zakole”. Wersji jednodniowych wypraw jest kilka – moja trasa to Mennonicka Pętla Smaku.
Vinski Dvor jako pierwszy w Serbii rozpoczął turystykę winiarską. Oferuje pięciodniowy program, podczas którego odkrywa sekrety robienia dobrego wina. W czasie degustacji próbuje się wino z serami, oliwkami i świeżymi jabłkami.
Wyruszamy z Murten. Po kilku kilometrach docieramy do Salavaux, gdzie znajduje się jedna z najdłuższych piaszczystych plaż w Szwajcarii. Krótka kąpiel w jeziorze i zaczynamy łagodną wspinaczkę na górę Vully. Droga prowadzi wśród winnic...
Kim była „die lächelinde Polin”? Na imię miała Regelinda a była córką Bolesława Chrobrego i Emnildy. Tatuś wydał ją za mąż ok. roku 1002 pieczętując w ten sposób jakieś porozumienie pomiędzy skonfliktowanymi na ogół sąsiadami.
