Jest ich około 300. Mają różne kształty. Są popękane i nierówne. Jedne przypominają kopce termitów, inne uśmiechnięte twarze, a jeszcze inne wyglądają jak ludzie, zwierzęta albo grzyby.
Doliny zalewowe są w Europie rzadkością. Niemal wszędzie rzeki zostały uregulowanie i skanalizowane. Dolina zalewowa jest jednak uzależniona od rzeki – ona bowiem dostarcza jej wody i wciąż zmienia jej wygląd.
Starania o ochronę Puszczy Karpackiej na terenie Pogórza Przemyskiego niedługo obejdą stulecie. Bo pierwsze pomysły powołania tu parku powzięto już w latach 30. XX w.
Tutejszą florę i faunę najlepiej można poznać na wspomnianej stałej wystawie „Wildnis(t)räume” („Sny o dziczy”). Zajmuje dwa poziomy dawnego hitlerowskiego ośrodka a później koszar NATO.
W czasie odpływu po błotnistym dnie morskim można wędrować kilometrami. Ale trzeba zadbać o własne bezpieczeństwo. Przede wszystkim trzeba dowiedzieć się o godziny pływów, aby nie dać się zaskoczyć przez powracającą wodę.
Nieprzerwany pas białej plaży, której towarzyszą piaszczyste wydmy i skaliste klify ciągnie się wzdłuż całego zachodniego wybrzeża. Od wschodu natomiast od lądu stałego oddziela wyspę morze wattowe.
Większość tych form skalnych stanowią różnego rodzaju i wielkości kamienne kolumny z poprzecznymi pęknięciami. Przy czym niektóre z nich wewnątrz są puste, inne wypełnione ziemią.
Mazowiecki Bartek stoi nad urokliwą w tym miejscu rzeczką Mienią, dopływem równie malowniczego Świdra. Koryta obu rzek chronione są w rezerwacie „Świder”. Do drzewa prowadzi ścieżka wzdłuż rzeki – lewym jej brzegiem.
Współcześnie to dobrze zakonserwowana ruina. Jest dostępna dla turystów, których napis ostrzega, że zwiedzać je mogą na własne ryzyko. Chociaż w odbudowanej części znajduje się niewielkie schronisko turystyczne.
Las w Winiarach zajmuje obszar ok. 220 ha. Wytyczono w nim ścieżkę przyrodniczo-leśną „Winiary” o długości ok. 3 km. Przy ścieżce ustawiono 34 tablice edukacyjne. Na terenie lasu jest też ścieżka rowerowa o długości 4 km.