Saint Paul’s Bay
Jak czerpano sól z morza
To atrakcja, której nie znajdziemy w starszych przewodnikach po Malcie. Otwarto ją ledwie w 2024 r. Muzeum Soli opowiada o długiej tradycji pozyskiwania tego surowca z morza.
Sól na Malcie odparowywano z wody już w czasach fenickich i rzymskich. Potem technologię usprawnili i rozwinęli joannici, a i Brytyjczycy czerpali pełną garścią z tej ważnej na wyspie dziedziny gospodarki.
Muzeum usytuowano na skraju rezerwatu Is-Salini, w najdalszym południowym końcu Salina Bay. Zatoka ta znajduje się w północno-zachodniej części Malty i należy do gminy Saint Paul’s Bay. Najbliższe jej kurorty to Qawra i Buġibba.
Dwa tysiące lat tradycji
Muzeum powstało na skraju zbudowanych w XVI w. przez joannitów basenów, w których kontynuowano produkcję soli na lokalny rynek aż do lat 70. XX w. Nadal służą do pozyskiwania soli, ale już tylko jako pokazy dla turystów. Przez wieki baseny te wiosną były czyszczone i wypełniane wodą morską, która odparowywała pod wpływem promieni słonecznych pozostawiając warstwę kryształków soli. Sól zaczynała krystalizować się w czerwcu. Zanim solniska całkiem wyschły, była ona sukcesywnie zbierana i układana w niewielkie piramidy i pozostawiana do dalszego schnięcia. W sierpniu sól była gotowa do zbioru.
Ekspozycja muzealna, pokazuje proces pozyskiwania soli, narzędzia i maszyny oraz zabytkowe wagi używane do jej produkcji i dystrybucji. Dzieciom zadedykowano specjalny kącik, w którym przez cyfrowy mikroskop mogą oglądać kryształy soli z całego świata. Jest też model śruby Archimedesa pozwalający zrozumieć, jak działały maszyny używane do pompowania wody w salinach.
Na podglądanie ptaków
Wystawę ulokowano w jednej z trzech zrekonstruowanych drewnianych szop, w jakich niegdyś przechowywano sól. W drugiej jest informacja turystyczna, w trzeciej na razie nie ma nic. Na najwyższej kondygnacji budynku muzealnego znajduje się taras widokowy pozwalający rzucić okiem na saliny z góry. Wzdłuż całego kompleksu basenów poprowadzono ścieżkę przyrodniczą umożliwiającą obserwację ptaków, żerujących tu ponoć licznie w czasie migracji. Można tu ponoć zobaczyć też flamingi. Ja nie widziałam. Byłam tu w październiku, i ptaków nie było w nadmiarze. Głównie mewy.
Gdy dojdziemy do końca poprowadzonej po grobli ścieżki znajdziemy drewniane ukrycie do obserwacji ptaków. Natomiast po przeciwnej stronie drogi zobaczymy Redutę Ximenesa, zbudowaną przez joannitów w latach 1715-16. Obronna pierwotnie budowla była elementem rozbudowanej przez zakonników sieci fortyfikacji przybrzeżnych. W XVIII wieku reduta została przekształcona w magazyn soli.
Warto wiedzieć
* Saliny (nazywane również panwiami solnymi) oraz muzeum są elementem większego obszaru chronionego Is-Salini, obejmującego także dolinę Burmarrad słynącą z największych słonych bagien na Malcie oraz park Kennedy Grove, o którym napiszę osobno.
* Pośrodku jednej z panwi stoi na kolumnie kamienny krzyż. Postawiono go w 1905 r., gdy w Saint Paul’s Bay utworzono parafię (wcześniej gmina należała do parafii Mellieħa).
* Muzeum Soli można zwiedzać tylko w środy w godzinach 8-15. Bilet normalny kosztuje 3 euro, ulgowy – 2 euro.
* Pozostałości dawnych salin znajdują się również na terenie Saint Paul’s Bay w przysiółku Buġibba. Grodzie między niewielkimi panwiami niszczy pomału morze. Nie są one ani konserwowane ani reklamowane (dwa ostatnie zdjęcia w galerii). Znajdują się ok. 10 min spacerkiem na północ od kościoła św. Pawła Rozbitka.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz