Mawrowo
Bigorski monaster św. Jana
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Monastyr Sveti Jovan Bigorski (Свети Јован Бигорски) jest prawosławnym męskim klasztorem. Położony jest 25 km od miasta Debar na terenie Parku Narodowego Mawrowo w pobliżu wsi Rostusza. Niedaleko płynie rzeka Radika i bardzo blisko jest do granicy z Albanią.
Określenie „Bigorski” pochodzi od tufu (mac. бигор, bigor), rodzaju skały wulkanicznej, z którego wzniesiono budynki klasztoru. Monastyr położony jest na stromym wzgórzu. Z drogi prowadzącej z Debaru do Gostiwaru skręca się do niego obok restauracji. Dalej prowadzi wąska i kręta ale i wspinająca się mocno pod górę do klasztornego parkingu droga asfaltowa. Idąc na piechotę można podziwiać zielone wzgórza, a na jednym z nich jest biały meczet. W okolicy jest kilka wsi muzułmańskich. Po lewej stronie przed parkingiem klasztoru jest fajny wodospad. Woda spływa po roślinach tworząc orzeźwiający klimacik.
Dziesięć wieków historii
Według kroniki klasztornej monastyr został wzniesiony w roku 1020 przez Joana Debarskiego, późniejszego pierwszego arcybiskupa ochrydzkiego. Stoi w miejscu, gdzie wyłowił on z rzeki ikonę Jana Chrzciciela. W XVI wieku monastyr został zniszczony przez Turków, została tylko cerkiew. Klasztor odrodził się w roku 1743 za rządów ihumena Hilarego (przełożony monastyru, duchowny). Potem w latach 1812-25 został rozbudowany przez archimandrytę (duchowny opiekun klasztorów na terenie diecezji) Arseniusa. W roku 2009 większość starych budynków klasztornych spłonęła. Rok później rozpoczęto prace nad ich rekonstrukcją.
Dzieje się wokół
Klasztor św. Jana składa się z kościoła poświęconego Janowi Chrzcicielowi, ossuarium (miejsce służące do przechowywania kości, albo prochów zmarłego, którego poddano kremacji) znajdującego się obok kościoła, wieży obronnej, kompleksu klasztornego oraz nowo budowanych akademików gościnnych. Jest i sklep z dewocjonaliami. Po przejściu przez bramę na dziedziniec nie wiadomo gdzie spojrzeć. W lewo, w prawo, na wierzę obronną, czy robić zdjęcia z tarasu widokowego. Po dziedzińcu kręcą się mnisi i pomocnicy.
Wnętrze jest wyjątkowe
We wnętrzu są liczne freski i ikony. Najcenniejszym z zabytków jest drewniany ikonostas wykonany w latach 1829-35 przez miejscowych mistrzów, braci Petera i Marka Filipowskich, z drewna orzechowego. Przedstawia on sceny ze Starego i Nowego Testamentu oraz ornamenty roślinne. Ikonostas powstawał w ciągu 12 lat. Z dużą dokładnością artyści przedstawili około 200 zwierząt i ponad 500 ludzi. Wiele postaci ma zaledwie 10 centymetrów. Dziełem tych samych artystów jest także ambona i trony dla osobistości w tej cerkwi.
Cudowna ikona
Ważnym skarbem monastyru jest ikona św. Jana Chrzciciela cudownie ocalona z pożarów i zniszczeń. Zdaniem wiernych ma moc uzdrawiania. Ikona przedstawia świętego z trzema rękami. Wyznawcy prawosławia wierzą, że trzecia ręka to ręka błogosławiąca. Ikonie przypisuje się cudowne zdarzenia. Modlą się przy niej pragnący mieć dzieci. Ponieważ zabraniali robić zdjęcia ikony św. Jana w kościele, to zrobiłem zdjęcie jej kopii w sklepie.
Relikwie świętych
Cerkiew klasztorna przechowuje relikwie kilku świętych. Jest tu fragment kości prawego ramienia św. Jana Chrzciciela, są też relikwie św. Hieronima, św. Petki (Paraskewy), św. Pantalejmona. Jest też kawałek Krzyża Świętego. Większość relikwii przywiózł tutejszy ihumen Partenija z klasztoru na górze Athos. Wszystkie uznawane są za cudowne.
Wsparcie dla uzależnionych
W klasztorze pomocy szukają również osoby z nałogami. Przebywają w nim i niewierzący też. Na terapię składają się obowiązkowe uczestnictwo w liturgii, spotkania z kapłanami i zakonnikami, rozmowy i wspólne czytanie Biblii oraz codzienna praca na rzecz monastyru. Podobną działalność prowadzi pobliski żeński klasztor Rajčica noszący wezwanie św. Jerzego, gdzie pomoc otrzymują uzależnione kobiety.
Ekumenicznie…
Po uzdrowienie i po radę przychodzą tu także wyznawcy islamu. W Księdze Cudów wśród świadectw uzdrowień można dostrzec wiele wpisów muzułmanów pochodzących z okolicznych miejscowości. Jak mówią tutejsi muzułmanie, wizyta w cerkwi jest czymś naturalnym – przecież jest ona domem Boga.
Warto wiedzieć
Macedonia Północna jest wielkości polskiego województwa lubelskiego. Do religii prawosławnej przyznaje się 67 proc. mieszkańców, a do religii muzułmańskiej około 25 proc.
Poczytaj więcej o okolicy:
Komentarze: 1
Dodaj komentarz
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dom Mijaków Etniczna Restauracja jest u podnóża góry
na której znajduje się Monastyr Sveti Jovan Bigorski .
Etno-restauracja „ Dom Mijaków ” znajduje się w najbardziej historycznie
znaczącym obszarze Macedonii Północnej , w Mijaciji ,
z której pochodzili najważniejsi macedońscy ludowi działacze społeczni ,
duchowni , pisarze , budowniczowie , artyści… Tutaj faktycznie rozpoczęło się
macedońskie przebudzenie narodowe , tutaj otwarto pierwsze szkoły publiczne ,
tutaj był początek nowoczesnego państwa macedońskiego . Zasilane czystymi wodami
prawosławnej wiary słowiańsko-macedońskie plemię Mijaci pozostawiło wielki i trwały
ślad w kulturze duchowej ludu macedońskiego , co z kolei wywarło silny
wpływ na kulturę materialną . Dlatego „ Dom Mijaków ” został zbudowany
w całości w duchu tradycji Mijaków .
Strona restauracji z krótką historią plemienia Mijaki i jadłospisem z kuchni :
https://kukjanamijacite.mk/index.html