Pag
Stolica wyspy o tej samej nazwie
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Wielkie magazyny soli znajdują się przy moście Katina, zbudowanym w roku 2010. Magazyn Salina rozpoczęto budować w roku 1792. Ale z powodu złej pogody dla magazynowania soli, w roku 1826 zbudowano kolejne cztery magazyny. Mimo to w latach obfitego zbioru soli brakowało miejsca na jej przechowywanie. Wtedy umieszczono wyprodukowaną sól w opuszczonych kościołach św. Franciszka i św. Antoniego Wielkiego. W roku 1847 istniały magazyny soli o nazwach Franjo Josip (Franciszek Józef), Lodovico (Ludwik), Ivan Krstitelj (Jan Chrzciciel), Ferdinand Maksimilijan (Ferdynand Maksymilian) i Sveti Marko (św. Marek). W roku 1849 odnowiono stare magazyny ale i tak ich było za mało. Sto lat później magazynów było już dziewięć. Dziś magazyny soli dziś są chronione jako zabytki architektury przemysłowej. W magazynie o nazwie Ferdinand Maksimilijan istnieje stała wystawa soli.
Produkcję soli przez naturalne odparowywanie zakończono około 25 lat temu. Dziś pozostała warzelnia soli w okolicach Svilna (w głębi lądu). Zajmuje ona powierzchnię ponad 2 mln m sześc. Jest największym zakładem produkującym sól w Chorwacji i wytwarza 2/3 soli w tym kraju. Produkcja soli ma tu sens ze względu na duże zasolenie Adriatyku, które wynosi średnio 38,3 proc. Dla porównania: Bałtyk ma zasolenie zaledwie 7,8 proc.
Wzorem dla rozety były koronki
Przy głównym placu miejskim znajduje się Pałac Dożów. Wzniesiono go w XV wieku i do roku 1905 był siedzibą administracji całej wyspy. Dziś jest własnością miasta i mieści galerię koronki. To kolekcja ponad 120 słynnych koronek z wyspy Pag.
Pierwsze wzmianki o koronkach z Pag pochodzą z XV wieku. Z koronek tworzone są obrusy, serwetki, chusty. Nie mają jakiś gotowych wzorów czy szablonów. Każda wygląda inaczej. Koronki te zaczęto traktować jak ozdoby i oprawiano je i zawieszano na ścianie, stawiano jako biżuterię na meblach, wszywano w ubrania, stosowano jako dekorację na prześcieradłach, zagłówkach, zasłonach i obrusach oraz jako dekorację na szatach kościelnych. Podobno nawet twórców słynnej rozety kościoła Wniebowzięcia NMP zainspirowały koronki tworzone przez mieszkanki wyspy.
Urok koronki doceniła cesarzowa Maria Józefina, która zapraszała do siebie koronkarki z Pag żeby przyglądać się ich pracy. Wtedy benedyktynki założyły szkołę koronkarstwa w Pag i produkcja koronek wzrosła. Szkoła działała do roku 1945. Teraz znów, aby podtrzymać tradycję wytwarzania koronki, siostry organizują zajęcia dla mieszkanek Pagu i w szkołach.
W galerii koronek, gdy ją zwiedzaliśmy, była kobieta, która tworzyła właśnie koronkę na żywo. Koronkę z wyspy Pag (Paška čipka) wpisano w roku 2009 na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO, razem z koronkami z wyspy Hvar i miasta Lepoglava.
Dodaj komentarz