Walencja
Antyczne korzenie, mauretańskie piętno
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Trzecie pod względem wielkości, po Madrycie i Barcelonie, miasto Hiszpanii, nieco ponad 830-tysięczna Walencja, mieści się zarazem w pierwszej dziesiątce najpiękniejszych i najbogatszych w zabytki w tym kraju.
Stolica prowincji i Walenckiej Wspólnoty Autonomicznej położona u ujścia do Morza Śródziemnego rzeki Turii, wspaniale łączy szacowne zabytki z niezwykle ciekawą architekturą XXI wieku. Jest to zasługa dobrego wykorzystywania środków pomocowych Unii Europejskiej oraz wysiłków władz i mieszkańców miasta. Chociaż budując wspaniałe gmachy oraz nowoczesne centra biznesu i budynki mieszkalne sporo przeinwestowano. Co przełożyło się na obecną sytuację finansową Walencji, chyba jeszcze gorszą, niż przeżywającego obecnie ogromne trudności całego kraju. Należy jednak mieć nadzieję, że to piękne miasto ostatecznie wyjdzie z tego obronną ręką, tak jak udawało mu się, chociaż nie bez znaczących strat i wysiłku, w ciągu wielowiekowych dziejów.
Historia miasta sięga czasów antycznych. Założyli je bowiem osadnicy greccy. Później miejscem tym władała Kartagina, a po jej upadku Rzym tworząc w 138 r. p.n.e. kolonię wojskową. Jej nazwa Valentia Edetanorum wywodziła się od łacińskiego słowa valens – silny i upamiętniała zwycięstwo Imperium Romanum nad Luzytanami. W okresie jego upadku rządzili tu krótko Wizygoci, a następnie, od roku 712 do 1238, Maurowie. Chociaż nie bez przerwy. W 1094 roku zdobył je, na 8 lat, legendarny bohater narodowy, opiewany w pieśniach, poematach i dramatach El Cid czyli Cyd. Pod władzę królów chrześcijańskich Walencja wróciła definitywnie dopiero po jej wyzwoleniu z rąk muzułmańskich w 1238 roku przez króla Aragonii Jakuba I Zdobywcę. I do 1707 r. była stolicą królestwa pod jej zwierzchnictwem.
Warto wiedzieć
Ludność muzułmańską sukcesywnie zastępowała chrześcijańska. Szczególnie szybki rozwój w mieście gospodarki i kultury miał miejsce od XV wieku, a w jego połowie Walencja przekroczyła znaczną na owe czasu liczbę 75 mieszkańców. Dopiero w końcu XVIII w. osiągnęła ich pierwsze 100 tys., aby w połowie XX w. przekroczyć pół miliona i w 2012 roku 830 tysięcy. Z tak długiej i bogatej przeszłości zachowało się sporo cennych zabytków.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz